بررسي رابطه بين باورهاي ديني با كيفيت زندگي و اميد به زندگي از طريق تفكر تاملي در بين دانشجويان دانشگاه پيام نور استان آذربايجان غربي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين باورهاي ديني با كيفيت زندگي و اميد به زندگي از طريق تفكر تاملي در بين دانشجويان دانشگاه پيام نور استان آذربايجان غربي مي باشد. اين پژوهش از حيث هدف كاربردي و از حيث نحوه گردآوري دادها، توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان دانشگاه پيام نور استان آذربايجان غربي در نيمسال اول و دوم سال تحصيلي 1400-۱۳۹9 است كه تعداد آن ها به صورت تقريبي ۱۳۵۰ نفر مي باشد. از اين بين كل جامعه آماري، تعداد 299 نفر بر اساس فرمول كوكران انتخاب شد. روش نمونه گيري در اين تحقيق به صورت نمونه گيري طبقه بندي ساده مي باشد. جهت گردآوري اطلاعات در اين پژوهش از دو روش مطالعات كتابخانه اي و روش ميداني استفاده شده است. ابزارگردآوري داده هاپرسشنامه جهت گيري مذهبي آلپورت؛ پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (WHOQOL-BREF)؛ پرسشنامه اميد به زندگي اسنايدر (1991)؛ پرسشنامه تفكر منطقي كمبر و همكاران (2000) استفاده شده است. روش تجزيه و تحليل داده ها در بخش اول براي توصيف پاسخ هاي نمونه آماري به سؤالات، از جدول هاي توزيع فراواني و درصد پاسخهاي مربوط به سؤالات استفاده شد و در بخش دوم فرضيه هاي تحقيق از استفاده آمار استنباطي با نرم-افزار SPss و liresl مورد آزمون قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان داد كه بين باورهاي ديني با كيفيت زندگي و اميد به زندگي دانشجويان دانشگاه پيام نور استان آذربايجان غربي ارتباط وجود دارد و تفكر تاملي، كيفيت زندگي و اميد به زندگي دانشجويان دانشگاه پيام نور استان آذربايجان غربي را پيش بيني مي كند.