A Comparative Study of Discourse Markers: The Case of three English Applied Linguistic Texts with their Farsi Translations

مطالعه حاضر در صدد بررسي رابطه بين نشانگرهاي كلام متون زبانشناسي كاربردي در زبان انگليسي با ترجمه ي آنهاست. اين تحقيق مي كوشد تا روشن مي كند كه آيا ترجمه‌ي نشانگرهاي كلام صد درصد كاركرد و كارايي خود را همانند متون اصلي نشان مي دهند وهمچنين تا چه حد، اين متون ترجمه شده كاركرد و كارايي متون اصلي را حفظ كرده اند. به همين منظور شش كتاب، كه سه مورد كتابهاي اصلي و سه مورد ديگركه ترجمه ي همان كتابهاست، مورد استفاده قرار گرفتند. از هر كتاب اصلي ده صفحه بصورت اتفاقي انتخاب شد. بعد از شناسايي نشانگرهاي كلام در متون اصلي كاركرد آنها در مقايسه با متون ترجمه شده، توسط محقق و دو مترجم ديگر، با معيار ارزيابي ترجمه ي (1992) دكتر فرحزاد سنجيده شد. تحليل انجام شده نشان داد كه رابطه زيادي بين متون اصلي و متون ترجمه شده وجود دارد و متون ترجمه شده صد در صد كاركرد و كارايي متون اصلي را نشان نمي دهند. افزون بر اين ميتوان گفت كه ترجمه ي متون در حد مناسب بوده است.

This research was an attempt to find the relationship between English discourse markers and their Farsi translations. It was conducted in order to find out whether DMs translations completely demonstrate source texts orientation and to what extent DMs translations are functionally appropriate compared to the original text? Six instruments were used. Three of them were the original English books and the other three were their translations. Ten pages from each original book were randomly selected. Then they were compared to their translations by the researcher and two translation teachers according to Farahzadʹs (1992) scale. The results of the study showed that there is a high degree of relationship between English DMs and their Persian counterparts; however, there is not a 1:1 translation about DMs. It can be also said that Persian translations are, functionally and almost totally, appropriate, compared to the original texts.