Abstract :
در سه دهه گذشته مطالعات چين بر روي ايران و خاورميانه به صورت گسترده‌اي نظام‌مند شده است. اين نظامندي در ميزان نشريات و همينطور در گوناگوني روش‌هاي تحقيق و افزايش نشريات علمي در مورد ايران و خاورميانه قابل مشاهده است. پيشرفت مطالعات چيني بر روي خاورميانه به طور ويژه بعد از قيام‌هاي عربي و تغييرات در خاورميانه (2013-2000) با شتاب بيشتري به پيش مي‌رود. موسسات تحقيقاتي از ادارات تبليغاتي دولتي به نهاد‌هاي چند وجهي علمي و غير علمي تبديل شدند كه شامل دانشگاه‌ها، موسسات تحقيقاتي، موسسات نظامي، ادارات دولتي، سفارت‌خانه‌هاي كشورهاي خارجي و رسانه‌هاي جمعي مي‌شوند. در همين زمان، نشريات از تهيه مقدمه و نمايي كلي از وضعيت ايران و كشورهاي خاورميانه به سمت مطالعات عميق‌تري از سياست و اقتصاد خاورميانه در سه بخش: آغاز (1978-1949)، رشد (1999-1979) و پرداختن به انرژي، دين، فرهنگ، اجتماع و امنيت متمايل گشتند. بودجه تحقيقات خاورميانه محور كه از سوي مقام‌هاي محلي، وزارتي و ملي تامين مي‌شد افزايش يافت و باعث رشد كيفيت تحقيقات شد. در آخر چين به تاسيس و عضويت در موسسات علمي و غير دولتي روي آورد مانند انجمن مطالعات خاورميانه چين، انجمن مطالعات خاورميانه آسيا و انجمن مطالعات ادبيات عرب. با اين حال، مطالعات خاورميانه چين در مقايسه با مطالعات آمريكا، اروپا و ژاپن در داخل و مطالعات خاورميانه در غرب توسعه نيافته محسوب مي‌شود.
Abstract :
In the past three decades, Chinese Iranian and Middle East Studies have become more and more systematic, which is reflected not only in the great volume of publications,but also in the varied research methodologies and the increase in Iranian and Middle East academic journals. The development of Chinese Middle East studies have accelerated in particular after Arab Spring revolutions and the political changes in the Middle East (2000- 2013). Research institutes evolved from state-controlled propaganda o?ces into multi-dimensional academic and non-academic entities, including universities, research institutes, military institutions, government o?ces, overseas embassies and mass media. At the same time, publications evolved from providing an introduction and overview of Iran and Middle Eastern states to in-depth studies of Middle East politics and economics in three stages: beginnings (1949- 1978), growth (1979- 1999), and dealing with energy, religion, culture, society and security. The Middle East-related research programs’ funding provided by provincial, ministerial and national authorities have increased and the quality of research has greatly improved. And ?nally, China has established, as well as joined, various academic institutions and NGOs, such as the Chinese Middle East Studies Association (CMESA), the Asian Middle East Studies Association (AMESA) and the Arabic Literature Studies Association (ALSA). However, Chinese Middle East Studies remain underdeveloped, both in comparison with China’s American, European, and Japanese studies at home, and with Middle East studies in the West.
