اثر تركيب ماده ي باندينگ بر روي استحكام خمشي كامپوزيت تقويت شده با فايبر

بيان مساله: انواع تركيب ماده ي باندينگ اشباع كننده ي فايبر ممكن است از طريق افزايش چسبندگي باعث افزايش استحكام خمشي كامپوزيت تقويت شده با فايبر شود. هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي اثر فيلر در چهار ماده باندينگ با درجه ي آبگريزي متفاوت بر روي استحكام خمشي يك كامپوزيت تقويت شده با فايبر بود. مواد و روش: در اين بررسي تجربي، نمونه هاي مولد برنجي در ابعاد 25×2×2 ميلي متري در شش گروه 15تايي از كامپوزيت تقويت شده با فايبر پلي اتيلن فراهم شد.در گروه 1 يا شاهد مثبت، نمونه ها با استفاده از كامپوزيت تقويت شده بي فايبر و در گروه 2 يا شاهد منفي، كامپوزيت تقويت شده با فايبر و بي رزين آماده گرديد.درگروه سوم تا ششم فايبر به ترتيب با يكي از باندينگ هاي سينگل باند 2،سينگل باند،رزيست و آل باند3 آغشته شد.در مرحله ي تهيه ي نمونه ها در آغاز، فايبر در كف مولد قرار گرفت. سپس، مولد با كامپوزيت پر و كيور آغازين و ثانويه شد. نمونه ها به مدت 24 ساعت در آب مقطر قرار گرفتند و پس از آن استحكام خمشي نمونه هابا استفاده از آزمون خمش در سه نقطه توسط دستگاه يونيورسال با سرعت 1ميلي متر در دقيقه تعيين گرديد. گونه ي شكست نمونه ها توسط استريوميكروسكوپ (بزرگنمايي 40 برابر) ديده شد. واكاوي آماري توسط آزمون هاي آنوا يك سويه و پس آزمون LSD انجام گرفت (05/0 p < ). يافته ها: جهت بررسي ارتباط نتايج ميان گروه ها از آزمون آنوا يك سويه و جهت مقايسه ي دو به دو ميان گروه ها از پس آزمون LSDاستفاده شد. آزمون آنوا يك سويه تفاوت معنادار ميان گروه ها نشان داد.گروه آل باند 3 به گونه ي معنادار استحكام خمشي بالاتري را نسبت به همه ي گروه ها نشان داد (001/0 p < ). گروه هاي 3 تا 6 نسبت به گروه هاي شاهد به گونه ي معنادار استحكام خمشي بالاتري داشتند (05/0 p < ). نتيجه گيري: انتخاب ماده ي باندينگ مي تواند اثر معنادار بر روي استحكام خمشي كامپوزيت تقويت شده با فايبر داشته باشد. زماني كه از ماده ي باندينگ آب گريز و داراي فيلر جهت اشباع فايبر استفاده شد، استحكام خمشي در اندازه ي 4 برابر نسبت به گروه شاهد منفي افزايش يافت. واژگان كليدي: كامپوزيت رزين، فايبر، استحكام، باندينگ

Statement of Problem: Bonding agent composition for impregnation of fiber may increase the flexural strength of fiber-reinforced composites by means of increasing adhesion. Purpose: Investigating the impact of filler of four commercial bonding agents with different hydrophobicity on the flexural strength of a fiber-reinforced composite. Materials and Method: In this experimental study, six groups (N=15 per group) of polyethylene fiber-reinforced composite specimens were prepared. In group 1, the positive control group, the samples were prepared using composite and without fiber, whereas in group 2, as the negative group, fiber-reinforced composite without any bonding agent resination was used. The fibers in group 3 to 6 were resinated with Single bond 2, Single bond, Resist, and all bond 3, respectively. Firstly, the fiber was placed in the base of the specimen preparation mold. Then the mold was filled with composite and cured. The specimens were stored in distilled water for 24 hours. In the next step, the flexural strength was measured in Three-point bending test with Instron machine at cross- head speed of 1 mm/min. Failure mode of the specimens was observed with stereomicroscope. At last, statistical analysis was performed using ANOVA and LSD post hoc tests ( p < 0.05). Results: Ono-way ANOVA test was used for evaluating the relationship among the groups, and for pair-wise comparison, LSD post-hoc test was used. One-way ANOVA test showed a significant difference among the groups. The All bond 3 group showed a significantly higher flexural strength than the other groups ( p < 0.001). Groups 3 to 6 had significantly higher flexural strength than flexural strength of the control groups ( p < 0.05). Conclusion: The choice of bonding agent can have a significant impact on the flexural properties of the fiber-reinforced composite. When filled hydrophobic bonding agent was used for impregnation of the fiber, compared to negative control group, flexural strength increased 4 fold.