بررسي معيارهاي درمان هاي پريودنتال موفق در دندان هاي خلفي در كشور ايران با استفاده از روش دلفي

بيان مساله: پريودنتيست ها براي ارزيابي موفقيت درمان هاي پريودنتالي از نمايه هاي تعريف شده اي استفاده مي كنند، ولي اينكه تا چه اندازه اهميت هر يك از اين عوامل نزد آنها يكسان هستند، مهم است. به گونه اي كه همكنون توافقي در مورد اينكه كدام نمايه در تعيين موفقيت درمان مهم تر است، وجود ندارد. هدف: هدف از اين پژوهش، تعيين معيارهاي موفقيت درمان هاي پريودنتال با استفاده از روش دلفي (Delphi) بر اساس دانش و مهارت پريودنتيست هاي با تجربه بود. مواد و روش: اين پژوهش، يك بررسي مشاهده اي مقطعي بوده كه در آن از 15 پريودنتيست در سطح ايران براي تعيين اهميت تغيير در سطح اتصالات و عمق نفوذ پروب، درگيري فوركا، لقي، پلاك، التهاب و رضايت بيمار پس از انجام درمان پريودنتال در دندان هاي پشتي بيمار با پريودنتيت مزمن متوسط تا شديد با استفاده از پرسشنامه ي دلفي نظر خواهي شد. پرسش هاي مطرح شده از پريودنتيست ها شامل اهميت نسبي اين عوامل، حداقل ميزان پذيرفتني براي موفقيت هر يك از آنها و مدت زماني كه لازم است تا اين نتايج پايدار بمانند، بود. يافته ها: پس از انجام دو مرحله از روش دلفي، پريودنتيست ها سطح اتصالات، فرسودگي استخوان و پلاك را به عنوان عواملي بسيار مهم در موفقيت درمان پريودنتال در نظر گرفتند. عواملي همچون نفوذ پروب، درگيري فوركا، التهاب، كاركرد، زيبايي و رضايت بيمار به عنوان عواملي مهم در موفقيت درمان پريودنتال مطرح شدند. اعضاي گروه توافق كردند كه به دست آوردن اتصالات دست كم به ميزان يك ميلي متر، كاهش در عمق نفوذ پروب به ميزان يك ميلي متر، درگيري فوركاي درجه يك گليكمن، لقي درجه يك ميلر و نبود تغيير در موقعيت استخوان به عنوان نتايج پذيرفتني يكسال پس از درمان هستند. در نهايت، پريودنتيست ها ثبات نتايج يك ساله را دست كم به مدت پنج سال پس از درمان قابل قبول دانستند. نتيجه گيري: اين نتايج بيانگر آن است كه روش دلفي يك روش كاربردي بوده كه مي تواند دست كم استانداردهاي لازم براي درمان هاي موفق در دندان هاي پشتي را با استفاده از نظرات پريودنتيست هاي ماهر تعيين نمايند. واژگان كليدي: درمان هاي پريودنتال موفق، دندان هاي پشتي، روش دلفي

Statement of Problem: Periodontists use different criteria to assess the success of periodontal treatments so that there is no consistent approach regarding the important parameters to be used for successful treatment. Purpose: The aim of this study was to determine success criteria of periodontal treatment using Delphi method based on the experience of expert panel of periodontists. Materials and Method: In this cross-sectional study using Delphi method, 15 periodontitists in Iran determined the level of importance of attachment level, probing depth, furcation involvement, mobility, plaque, inflammation and patient satisfaction following periodontal treatment of the posterior teeth in a patient with moderate to severe chronic periodontitis. The periodontists were questioned concerning the relative importance of each outcome measure, a minimally acceptable level for success for each criterion and the length of time for these parameters to remain stable. Results: Following two rounds of Delphi surveys, the periodontists considered the attachment level, bone loss and plaque to be a ʹʹvery importantʹʹ parameter for successful periodontal treatment. Probing depth, furcation involvement, inflammation, function, esthetics, mobility and patient satisfaction were considered to be" important" factors for successful periodontal treatment. The panelists agreed that a minimal of 1mm attachment gain, 1mm reduction in probing depth, Glickman grade I furcation involvement, Miller degree I mobility, and no change in the bone level are acceptable outcomes following 1 year of treatment. Finally, the periodontists considered that 1 year results of treatment should remain stable for a minimum of 5 years. Conclusion: These studies suggest that Delphi method is a practical approach which can establish minimal standards for successful therapy of the posterior teeth based on the opinions of expert periodontists.