Author/Authors :
Ahrari ، F نويسنده Dept. of Orthodontics, School of Dentistry, Dental Research Center, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran , , Sarraf Shirazi ، A نويسنده Dept. of Pediatric Dentistry, School of Dentistry, Dental Research Center, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran , , Goodarzi ، M نويسنده Dept. of Oral & Maxillofacial Radiology, School of Dentistry, Ahvaz University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran , , Baghaee ، B نويسنده Dept. of Pediatric Dentistry, School of Dentistry, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran , , Khaleseh ، N نويسنده Dentist, Private Practice ,
Abstract :
بيان مساله: نظراتي گوناگون در مورد زمان مناسب در تشخيص و پيشگيري از نهفتگي دندان نيش بالا وجود دارد. با توجه به گوناگوني فردي زيادي كه در زمان رويش دندان‌‌ها وجود دارد، به نظر مي‌رسد كه سن تقويمي نمي‌تواند معيار مناسبي در اين زمينه باشد.
هدف: هدف از اين پژوهش، مقايسه ي سن دنداني و سن تقويمي در تشخيص نهفتگي‌هاي بالقوه ي دندان نيش بالا بود.
مواد و روش: اين بررسي مقطعي- تحليلي بر روي 2704 دانش آموز 10 و 11 ساله ي مدارس ابتدايي شهر مشهد انجام شد. در گروه نخست (1232 نفر) همه ي كودكاني كه برجستگي باكالي دندان نيش در آنها قابل لمس نبود، مشكوك به نهفتگي در نظر گرفته و براي بررسي پرتونگاري ارجاع داده شدند. گروه دوم (1472 نفر) شامل كودكاني بودند كه برجستگي باكالي دندان نيش در آنها قابل لمس نبود و نيز، دندان‌هاي پره مولر نخست آن ها رويش يافته يا در حال رويش بود. وضعيت دندان لترال در افرادي كه مشكوك به نهفتگي در نظر گرفته شدند، بررسي گرديد. يافته‌ها توسط آزمون مقايسه ي نسبت موفقيت و آزمون دقيق فيشر واكاوي شدند.
يافته‌ها: 3/9 درصد از افراد گروه نخست و 5/5 درصد از افراد گروه دوم در معاينه ي باليني مشكوك به نهفتگي دندان نيش بودند. استفاده از سن دنداني شمار موارد ارجاعي براي بررسي پرتونگاري را به صورت چشمگيري كاهش داد (05/0 p < ). پيوند معنادار ميان دندان‌هاي نيش پالاتالي و لترال ناهنجار وجود داشت (05/0 p < ).
نتيجه‌گيري: استفاده از سن تقويمي در تشخيص زود هنگام نهفتگي دندان نيش بالا ممكن است سبب گرفتن پرتونگاري هاي
غير ضروري شود. با در نظر گرفتن مرحله ي تكاملي سيستم دنداني شمار موارد ارجاعي براي بررسي پرتونگاري به صورت چشمگيري كاهش مي‌يابد.
Abstract :
Statement of Problem: There are different views about the optimal time for detection and prevention of maxillary canine impaction. With respect to the large individual variation in the timing of eruption of the teeth, it seems reasonable not to consider chronological age as a valid criterion in this regard.
Purpose: The aim of this study was to compare dental and chronological ages in the diagnosis of potential maxillary canine impaction.
Methods and Material: This analytical cross-sectional study was done on 2704 students aged 10-11 year in Mashhad. In the first group (1232 children), all of the children whose maxillary canine bulges were not palpable were suspected with impaction and referred for radiographic examination. In the second group (1472 children), the children whose canine bulges were not palpable were referred for radiographic examination if only the first premolars had erupted or were erupting. The condition of the lateral incisor teeth was inspected in children suspected with impaction. The data were analyzed by comparing the proportion of success and Fisher’s exact test.
Results: From the children examined in the first group, 9.3% and from those examined in the second group, 5.5% were suspected with impaction in the clinical examination. The application of dental age reduced the number of referrals for radiographic examination significantly ( p < 0.05). There was an association between palatal position of the maxillary canines and anomalous lateral incisors ( p < 0.05).
Conclusion: Consideration of chronological age in early diagnosis of maxillary canine impaction may result in unnecessary radiographic examination. The number of referrals for radiographic examination will be significantly reduced when the developmental stage of dentition is considered.
