مقايسه ي تكامل دندان هاي دايمي در افراد با الگوي رشد عمودي و افقي صورت

بيان مساله: سن دنداني براي بيان تكامل دنداني استفاده مي شود و آگاهي از ميزان تكامل دندان در آشكار كردن طرح درمان، زمان بندي و دوره ي نگهداري برخي از درمان هاي ارتودنسي ضروري است. هدف: هدف از اين پژوهش، مقايسه ي سن دنداني در افراد با صورت كشيده و كوتاه بود. مواد و روش: اين بررسي تحليلي- مقطعي بر روي 53 بيمار (27 دختر، 26 پسر) 8 تا 12 ساله (با ميانگين سني 5/9 سال) داراي پرتونگاري هاي لترال سفالومتري و پانوراميك كه براي درمان ارتودنسي مراجعه كرده بودند، انجام گرفت. بر پايه ي اندازه گيري ارتفاع پيشين زيرين صورت نسبت به ارتفاع همه ي صورت از كليشه هاي لترال سفالومتري، نمونه ها در دو گروه داراي صورت كشيده و كوتاه قرار گرفتند. براي بررسي سن دنداني بيماران، دو مشاهده گر پرتونگاري هاي پانوراميك را ارزيابي و سن دنداني را بر پايه ي روش دمرجيان تعيين كردند. داده ها در نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون تي زوج و غير وابسته واكاوي آماري شدند. يافته ها: ميانگين سن دنداني در افراد با صورت كشيده 08/1±08/9 سال بود، كه در مقايسه با سن تقويمي آن ها (87/0± 6/8 سال) از نظر آماري اختلاف معنادار وجود نداشت (06/0=p ). همچنين ميانگين سن دنداني در افراد با صورت كوتاه 31/1 ±54/10 سال بود، كه در مقايسه با سن تقويمي آن ها (09/1±25/10 سال) از نظر آماري اختلاف معنادار وجود نداشت (32/0=p ). اختلاف ميان سن دنداني و تقويمي در بين دو جنس در هر دو گروه با صورت كشيده و كوتاه از نظر آماري تفاوت معني داري نداشت(71 /0=p و 73/0= p ). مقايسه ي ميان دو گروه با الگوي رشدي كوتاه و بلند صورت كه با استفاده از آزمون تي انجام گرديد، تفاوت معنادار ميان اختلاف سن دنداني و تقويمي را نشان نداد (82/0= p ). نتيجه گيري: در بررسي انجام شده بر روي افراد 8 تا 12ساله تفاوت آماري معنادار در سن دنداني با تقويمي در افراد با صورت بلند و كوتاه وجود ندارد. بنابراين، تفاوت سن دنداني در دو گروه آن اندازه بزرگ نيست، كه از نظر باليني درمان را تحت اثر قرار دهد. ولي، در پسران داراي صورت كوتاه سن دنداني هشت ماه بيشتر از سن تقويمي بود، كه البته از لحاظ آماري معنادار نيست ولي از لحاظ باليني و شروع درمان مي-تواند با اهميت باشد.

Statement of Problem: Dental age is used for dental maturation description. Knowledge about dental maturation is useful for determination of the plan, time and retention period of orthodontic treatments. Purpose: The purpose of this research was to compare the dental age in subjects with vertical and horizontal growth patterns. Materials and Method: This analytic cross-sectional study was conducted on the panoramic and lateral cephalometric radiographs of 53 patients referred for orthodontic treatment including 26 boys and 27 girls, aged 8–12 years, with a mean chronological age of 9.5 years. The patients were selected according to their lower anterior facial height as a percentage of the total facial height on the cephalometric radiographs. Then the two groups, one with long and the other with short anterior facial height, were compared based on their dental ages. Dental age was determined for each subject on the panoramic view by two observers, using Demirjianʹs dental maturity score. The data were analyzed by independent and paired T-test, using SPSS. Results: The mean dental age and the mean chronological age in the subjects with long anterior facial height were 9.08±1.8 and 8.6±0.87 years, respectively ( p = 0.06). The patients with short anterior facial height demonstrated the mean dental age of 10.54±1.31 years and the mean chronological age of 10.25±1.09 years ( p = 0.32). There was no statistically significant difference in the dental age score between the two extreme groups. Also, there was no statistically significant difference in the dental and chronological age between girls and boys in patients with long and short faces ( p = 0.71, p =0.73). Conclusion: The difference in the dental age between long and short facial types in subjects aged 8-12 years is not clinically relevant. Boys with short anterior facial height demonstrated a tendency toward more advanced dental age (8 months), revealing no significant different; however, it should be considered important in the clinical study.