Characterization of Salmonellae isolated from different animal and human sources by PCR and resistance trends

باکتري سالمونلا يکي از مهمترين پاتوژن‌ها با تنوع ميزباني بسيار گسترده در ميان حيوانات است که فاکتورهاي حدت متعدد، نقش مهمي در بيماري‌زايي آن دارند. با توجه به اهميت ژن‌هاي spvA، int2 و invC در بيماريزايي سالمونلاها، هدف از اين مطالعه تشخيص و شناسايي اين ژن‌ها، امکان استفاده از آن‌ها به عنوان ژن هدف در تشخيص سروتيپ‌هاي سالمونلا و ارزيابي الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي در اين سروتيپ‌ها بوده است. تعداد 64 مورد سالمونلا جدا شده از نمونه‌هاي باليني دامي و انساني از نظر امکان وجود هر کدام از ژن‌هاي فوق به صورت جداگانه و با روش واكنش زنجيره‌اي پليمراز مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد که هر يک از ژن‌هاي spvA، int2 و invC به ترتيب به ميزان 6/65٪، 1/39٪ و 6/76٪ در سالمونلاهاي جدا شده يافت شده‌اند. هفت سروتيپ مختلف سالمونلا با استفاده از آنتي سرم‌هاي اختصاصي از منابع مختلف دامي و انساني جدا شد. نتايج تست حساسيت ضد ميکروبي نشان داد که از 64 نمونه سالمونلا 20 (25/31%) مورد به همه آنتي بيوتيک‌هاي مورد استفاده مقاوم بودند. ميزان حساسيت سروتيپ‌ها به آنتي بيوتيک‌هاي آميکاسين 4/84%، کوآموکسي کلاو 2/81%، سفپيم 4/73%، سفتيزوکسيم 6/76%، سفتريوکسان 9/60%، مروپنم 50%، نورفلوکساسين 8/82% و پيپراسيلين 75% مشاهده شد. به نظر مي‌رسد که مي‌توان از ژن spvA براي تشخيص سالمونلاهاي داراي پلاسميد حدت و از ژن‌هاي spvA و int2 در تشخيص سالمونلاهاي داراي مقاومت آنتي بيوتيکي بهره جست. بر اساس اين حقيقت که ژن spvA يک ژن پلاسميدي است و ژن int2 بر روي قطعات ژني متحرک قرار گرفته ‌است و همچنين با توجه به اينکه ژن کروموزومي invC وابسته به سيستم ترشحي نوع III است (در همه‌ سالمونلاها موجود نيست)، مي‌توان نتيجه گرفت که اگر چه حضور اين سه ژن تاييدي بر تشخيص سالمونلا است؛ اما عدم حضور اين ژن‌ها سالمونلا نبودن نمونه را تاييد نمي‌کند. شيوع بالاي دو ژن spvA و int2 در سالمونلاهاي داراي مقاومت چندگانه آنتي بيوتيکي ممکن است بيانگر نقش مهم اين ژن‌ها در انتشار مقاومت آنتي بيوتيکي باشد, چنانکه افزايش سروتيپ‌هاي داراي مقاوت چندگانه آنتي بيوتيکي به عنوان تهديد جدي در سلامت عمومي محسوب مي‌شوند.

Salmonella is one of the most important zoonotic pathogens with many virulence factors playing a major role in its pathogenesis. The aims of this study were to detect spvA, int2 and invC virulence genes of different Salmonella serotypes isolated from various clinical animal and human sources, and to investigate antibiotic resistance patterns among these serotypes. Using a PCR assay, a total of 64 Salmonella isolates were evaluated for the presence of virulence genes. Results revealed that spvA, int2 and invC genes were found in 65.6%, 39.1%, and 76.6% of the Salmonella isolates, respectively. Seven different serotypes were differentiated according to the specific antisera. Antibiotic susceptibility results showed that isolates were susceptible to all tested antibiotics (31.25%), Amikacin (84.4%), Co-Amoxiclav (81.2%), Cefepime (73.4%), Ceftizoxime (76.6%), Ceftriaxone (60.9%), Meropenem (50%), Norfloxacin (82.8%), and Piperacillin (75%). SpvA is a plasmid gene and the int2 gene has been identified on mobile elements. In addition, the chromosomal invC gene is associated with type III secretion systems (TTSS; not present in all Salmonellae). Hence, the detection of these genes could be used to identify the Salmonella genus. High prevalence of int2 and spvA genes was also observed in multidrug resistance Salmonella isolates which might play an important role in the dissemination of antimicrobial resistance in multi-drug resistance (MDR) Salmonella isolates.