L’étude des cinq hypertextes du Petit Prince de Saint-Exupéry dans sa traduction persane

كتاب شازده كوچولو اثر معروف آنتوان دو سنت اگزوپري، به زبان هاي مختلف دنيا ترجمه شده و تفاسير زيادي به آن اختصاص داده شده است. در ايران، تعداد نقدهاي نوشته شده براين اثر بسيار محدود و شامل مقالاتي منتشر شده در روزنامه ها و مجلات ايراني بوده است. اما بيش-متن هايي كه در ايران براي اين اثر نوشته شده قابل توجه است. برخي نويسندگان ما بدور از هر گونه تفسير و نقد، سعي داشته اند ادامه اي بر اين اثر بنويسند. در اين مقاله، ما پنج بيش متن را مورد مطالعه قرار داده و آن ها را با پيش متنشان يعني شازده كوچولو مقايسه كرده ايم. براي اين منظور بر مفاهيم ژرار ژنت درباره فرامتنيت، كه عبارتست از «هر آنچه كه متن را در رابطه آشكار يا غير آشكار با متون ديگر قرار مي دهد»، تكيه شده است. در اين مقاله ما بر يكي از پنج نوع ادبي كه ژنت تببين نموده يعني بيش متنيت پرداخته و با استناد به مثال هاي روشن نشان داده ايم كه چرا و چگونه عناصر بيش متنيت در اين آثار تحقق يافته است.

On a beaucoup parlé du Petit Prince de Saint-Exupéry. On l’a commenté et l’a traduit. En Iran, les critiques écrites sur cet ouvrage ne sont pas nombreuses, mais les paratextes du Petit Prince paraissent être, à ce titre, particulièrement significatifs. Loin d’essayer de commenter, certains de nos écrivains ont écrit une continuation à l’histoire du Petit Prince. Nous pouvons parler dʹhypertextualité à propos de chacun de ces livres. Dans cet article, nous nous sommes proposés d’évoquer cinq de ces hypertextes parus en Iran au cours de 10 ans, en les comparant à leur hypotexte : Le Petit Prince de Saint-Exupéry. Pour ce faire, nous nous sommes référés aux conceptions de Gérard Genette de la transtextualité définie comme transcendance textuelle du texte, ou « tout ce qui le met en relation, manifeste ou secrète avec d’autres textes ». A traves des exemples pertinents puisés dans ces ouvrages, cet article a montré comment les éléments hypertextuels ont été concrétisés dans ces livres et pourquoi nos écrivains ont écrit une suite au Petit Prince.