Comparison of gold standards with common histopathologic evaluations in diagnosis of oral neurofibromas in pathology department of Shiraz Dental School

مقدمه: تشخيص نوروفيبروما به صورت معمول بر پايه رنگ آميزي هماتوكسيلين و ايوزين (H&E) و مشاهده ي مورفولوژي و آرايش خاص سلول هاي مزانشيمي دركنار بررسي وجود ماست سل ها صورت مي پذيرد. گهگاه با توجه به اشتراكات نماهاي هيستولوژيك در ضايعات مختلفي كه در تشخيص افتراقي نوروفيبروما مطرح مي شوند به طور قطعي نمي توان تشخيص نوروفيبروما را تاييد نمود، هدف اين مطالعه مقايسه بيان نشانگر S100 و بررسي ماست سل ها به عنوان استاندارد طلايي تشخيص با روش رايج تشخيص بوده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي تحليلي-مقطعي، بلوك هاي مرتبط با تمامي پرونده هاي موجود در بخش پاتولوژي دهان و فك و صورت دانشكده دندانپزشكي شيراز كه تشخيص هيستوپاتولوژيك آن ها از سال 1365 تا 1392بر اساس رنگ آميزي H&E، نوروفيبروما ويا منطبق بر نوروفيبروما بوده است، از آرشيو بخش استخراج گرديد. سپس لام ها با رنگ آميزي گيمسا و ايمنوهيستوشيمي S100 رنگ شدند. با استفاده از ميكروسكوپ نوري، شمارش ماست سل ها و ميزان، شدت و توزيع رنگ پذيري S100 مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: از بين 33 نمونه موجود، در 97% نمونه ها حضور ماست سل ها تاييد شد كه ميزان حضور آن ها در4/56 % موارد (18نفر)، كمتر از 200 سلول در 10 فيلد ميكروسكوپي با بزرگنمايي بالا (HPF)High power field ثبت گرديد. از ميان نمونه هاي موجود 82% بيماران به وسيله ي ماركر S100 رنگ گرفتند كه ميزان رنگ پذيري سلول ها در 7/40% بيماران (11 نفر) 2 تا 30 درصد و شدت رنگ پذيري آن ها با S100 در 4/70 % بيماران (19 نفر)، متوسط بود. نتيجه گيري: رنگ آميزي هاي استاندارد طلايي و مقايسه ي دو روش درگروه پاتولوژي دهان دانشكده دندانپزشكي شيراز مويد هماهنگي ميان تشخيص هيستوپاتولوژيك رايج با H&E و استانداردهاي طلايي در تمامي نمونه ها بود كه اين نشان مي دهد در صورتي كه يك پاتولوژيست تمامي معيار هاي تشخيصي رايج را در نظر بگيرد، احتمالا ديگر نياز به صرف هزينه و زمان بيشتر براي تاييد آن ها با استاندارد طلايي وجود نخواهد داشت.

Introduction: Diagnosis of neurofibroma usually is based on the specific morphology and arrangement of mesenchymal cells in routine Hematoxylin and Eosin (H&E) sections, and detection of mast cells supports the diagnosis. Sometimes definite diagnosis from other mesenchymal lesions may be difficult. The aim of the present study was to compare S100 expression and mast cells count (as Gold Standard) with routine histopathologic diagnosis. Methods: In this cross-sectional analytical study, all cases of neurofibroma and compatible/ consistent with neurofibroma, that had been diagnosed in department of oral & maxillofacial pathology, school of dentistry, Shiraz, from 1986 to 2013, were enrolled. Immunohistochemistry was performed using S100 antibody and slides were stained by Giemsa. S100 labeling index, intensity and distribution as well as mast cells count were evaluated using light microscope. Results: Mast cells were present in 97% of cases that 56.4 % showed 1-200 cells/10HPF. 82 % of cases were positive for S100 that 40.7% showed 2-30% labeling index and 70.4% had moderate intensity for S100 staining. Conclusions: The comparison of routine histopathologic examination with gold standard method in Oral Pathology Department of Shiraz Dental School confirmed the routine histopathologic diagnosis in all cases, therefore no more evaluation may be required if a pathologist considers all routine diagnostic criteria.