Application des idées psychologiques de Freud dans L’Œuvre de Zola ; cas d’étude : Eros et Thanatos

رمان اثر، نوشته اميل زولا هنرمنداني رامعرفي مي كند با رفتارهايي شبيه به آنچه فرويد در تيوري هايش تعريف كرده است. فرويد نشان داده كه چگونه غرايز زندگي و غرايز مرگ مي توانند به شيوه مستقل عمل كنند و يا بالعكس، در ابعاد متفاوت با يكديگر آميخته شوند. با تطبيق انديشه هاي فرويد با برخي جنبه هاي منحصر به فرد شخصيت هاي زولا در رمان اثر در مي يابيم كه عشق افراطي هنرمند اين رمان به اثرش و يا به عبارت ديگر، علاقه شديد وي به آفرينش هنري كه او را به برقراري يك رابطه جنسي با زن هاي نقاشي شده اش مي كشاند و همچنين خودكشي او در مقابل زن نقاشي شده، ريشه روان شناختي دارد كه فرويد در تيوري هاي خود به آن پرداخته است.

L’étude de L’Œuvre de Zola nous présente des artistes qui ont des attitudes similaires à celles que Freud définit dans ses théories. Freud a montré comment les pulsions de vie (Eros) et les pulsions de mort (Thanatos) peuvent fonctionner de façon autonome ou, au contraire, converger vers un même objet et se mélanger intimement dans des proportions variables. En appliquant les idées freudiennes à certains aspects singuliers des personnages de Zola dans L’Œuvre, nous pouvons arriver à ce constat que l’amour excessif de l’artiste de ce roman pour son œuvre ou bien sa passion pour créer le mène vers l’établissement d’une relation sexuelle avec les femmes qu’il peint. Aussi, sa violence envers les objets, envers sa famille même, ainsi que son suicide devant le sexe de la femme dans sa peinture n’ont qu’une racine psychologique qu’a abordée Freud dans ses théories.