مقايسه ي اثر دو روش نوردهي بر ريزنشت ترميم هاي كامپوزيتي كلاس V

بيان مساله: با توجه به زمانبري ترميم هاي دندانپزشكي، كارخانه هاي توليد كننده ي مواد دندانپزشكي سعي مي كنند تا مواد و يا روش هاي تازه اي را نوآوري كنند، كه افزون بر سرعت بخشيدن به كار، سبب بهبود كيفيت و طول زندگي ترميم شوند و در همين راستا دستگاه هاي پلاسما آرك توليد شده اند. هدف: اين بررسي، به منظور مقايسه ي نور دهي دستگاه هاي پلاسما آرك و هالوژن بر ريزنشت حفره هاي كلاس V كامپوزيت انجام شد. مواد و روش: در اين بررسي تجربي- آزمايشگاهي بر روي 80 دندان سانترال ماگزيلا، حفره هاي كلاس V همانند با لبه ي اينسيزالي در مينا و جينجيوالي در عاج ايجاد و پس از اچينگ و باندينگ، دندان ها به كلاس تصادفي به دو زير گروه 40 تايي بخش و با كامپوزيت آملوژن (Amelogen) ترميم شدند. در گروه نخست، جهت كيورينگ از دستگاه هالوژن به مدت 40 ثانيه و در گروه دوم از دستگاه پلاسما آرك به مدت چهار ثانيه استفاده گرديد. پس از انجام چرخه هاي حرارتي و مهر و موم سازي لبه ها، دندان ها به مدت 24 ساعت در محلول فوشين 5/0 درصد قرار گرفته و سپس شسته و برش داده شدند و ريزنشت در ديواره هاي جينجيوال و اينسيزال به وسيله ي استريوميكروسكوپ با بزرگ نمايي 40 برابر بررسي و ثبت گرديد و از واكاوي هاي مان ويتني و ويلكاكسون استفاده شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار ريزنشت در ديواره ي اينسيزال در گروه پلاسما آرك 98/0±42/1 و در گروه هالوژن 02/0±67/0 و در ديواره ي جينجيوال در پلاسما آرك 48/1±75/1 و در هالوژن 54/1±67/1 به دست آمد. تفاوت معنادار ميان دو گروه در اينسيزال مشاهده گرديد )0001/0=( p ، ولي در جينجيوال ديده نشد ) 744/0 ( p =. ريزنشت كلي اينسيزال و جينجيوال با پلاسما آرك 79/1±17/3 و با هالوژن 92/1±76/2 بود و ميان دو گروه اختلاف معنادار ديده نشد (032/0 p =). نتيجه گيري: در ترميم هايي با لبه ي مينايي استفاده از دستگاه هالوژن و در كل ترميم هاي كامپوزيتي پلاسما آرك به دليل زمان نور دهي برتري كمتري دارد. واژگان كليدي: ريزنشت، پلاسما آرك، هالوژن، كامپوزيت، نور دهي

Statement of Problem: Because dental restorations are time consuming, dental material manufacturers make an attempt to discover new methods for rapidity and increasing the quality of restorations. With this objective in mind, plasma arc curing devices have been manufactured. Purpose: This study was done to compare the effect of plasma arc and halogen light curing on the microleakage of class V resin composite. Methods and Material: In this experimental study, on 80 extracted maxillary central teeth, standard class V cavities were prepared with incisal and gingival margins in the enamel and dentin. After etching and bonding, the teeth were randomly divided into two subgroups of 40 and restored with Amelogen composite. In the first group, halogen light curing for 40 seconds was used and in the second one plasma arc curing was used for four seconds. After thermocycling and sealing, the samples were immersed into the 0.5% fuchsine solution for 24 hours and then washed with water and cut. The microleakage was scored by stereomicroscope with 40X magnification. The data were analyzed using Mann-Whitney and Wilcoxon tests. Results: The mean of incisal wall microleakage in the plasma arc group was 1.42±0.98 and in the halogen group it was 0.67±0.02. The gingival margin in the plasma are group showed a mean of 1.75±1.48 and in the halogen group it was found to be 1.67±1.54. There were significant differences in the incisal wall ( p =0.0001), but not in the gingival wall (p =0.744). The average rate of microleakage in the gingival and incisal walls in the plasma arc group was 3.17±1.79 and in the halogen group it was 2.76±1.92; there were not any significant differences between the groups ( p =0.32). Conclusion: In the restorations with enamel margins halogen light curing and in all composite restorations plasma arc curing are preferred due to the short time of curing.