بررسي ديدگاه دانشجويان دندانپزشكي ايران از شيوه‌ي آموزش ترميم دندان هاي پشتي با كامپوزيت

بيان مساله: به تازگي درخواست و استفاده از كامپوزيت در ترميم دندان هاي پشتي در دندانپزشكي افزايش يافته است. هدف: هدف از اين بررسي، تعيين ديدگاه دانشجويان دندانپزشكي ايران از شيوه‌ي آموزش ترميم‌هاي كامپوزيت پشتي بود. مواد و روش: در اين بررسي توصيفي، 450 نفر از دانشجويان دندانپزشكي سال پنجم و ششم دانشكده‌هاي دندانپزشكي به روش تصادفي برگزيده شدند. پرسشنامه‌اي داراي 41 پرسش و بر پايه‌ي بررسي‌هاي همانند و كتب دندانپزشكي ترميمي فراهم گرديد و از دانشجويان خواسته شد، تا ميزان رضايتمندي از آموزش نظري و عملي كامپوزيت پشتي، ميزان آگاهي و توانايي خود را در انجام ترميم كامپوزيت پشتي اعلام كنند. روايي علمي پرسشنامه و پايايي آن به وسيله‌ي متخصصان دندانپزشكي ترميمي و با آزمون دوباره تاييد شدند. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي گزارش گرديدند. يافته‌ها: دانشجويان از ميزان آموزش نظري و عملي كامپوزيت پشتي نسبت به آمالگام رضايت نداشتند و بر اين باور بودند، كه ميان آموزش نظري و عملي تناسبي برقرار نيست. ميزان 6/1 درصد از دانشجويان، زمان در نظر گرفته شده را براي آموزش كامپوزيت پشتي كافي، 4/54 درصد، فراگيري خود را متوسط و 9/42 درصد، ميزان آموزش پره‌كلينيك را نامطلوب دانستند. محتواي آموزش كامپوزيت پشتي تنها به ميزان 50 درصد، نيازهاي عملي دانشجويان را در درمانگاه برآورده مي‌سازد. همچنين، دانشجويان باور داشتند، كه در دانشكده‌ي آنها، براي ترميم حفره‌ي كلاس يك و دو، آمالگام نسبت به كامپوزيت برتري دارد و 97 درصد، اظهار داشتند، كه گفتار آمالگام زودتر از كامپوزيت پشتي آموزش داده مي‌شود. ميزان آگاهي دانشجويان از موارد به كار نگرفتن، روش طرح تراش، روش كف‌بندي، روش‌هاي ماتريكس و وج‌گذاري براي كامپوزيت پشتي به نسبت خوب بود. نتيجه‌گيري: رضايت دانشجويان از ميزان و زمان در نظر گرفته‌ شده براي آموزش نظري و عملي كامپوزيت پشتي نسبت به آمالگام پايين بود و به نظر مي‌رسد، كه بازنگري در برنامه‌ي آموزشي كامپوزيت پشتي، به ويژه آموزش عملي آن الزامي باشد.

Statement of Problem: Recently, usage and demand for posterior composite restorations (PCRs) have been rising in dentistry. Purpose: The purpose of this study was to determine the Iranian dental studentsʹ opinion regarding the teaching quality of PCRs. Materials and Method: In this descriptive study, 450 undergraduate dental students in the 5th and 6th years of education were randomly selected. A questionnaire was prepared with 41 questions based on the similar studies and restorative dentistry textbooks. The questionnaire contained question about the participantsʹ satisfaction about the theoretical and practical methods of PCRs and their knowledge and ability in performing the PCRs. Validity and reliability of the questionnaire were confirmed by specialists of restorative dentistry and using test-retest. The data were analyzed by descriptive statistical methods. Results: The students had lower satisfaction concerning the quality of theoretical and practical teaching of PCRs than amalgam restorations and believed that there was no balance between the theoretical and practical teaching of PCRs. 1.6% of them believed that the time allocated to the teaching of PCRs was sufficient; 54.4% answered that self-evaluation of their learning was acceptable and 42.9% believed that preclinical teaching was not satisfactory. The content of the PCRs teaching covered only 50% of their needs in clinical practice. Also they believed that in their schools the amalgam was more preferred than composite and 97% stated that the amalgam restorations were taught before PCRs. The studentsʹ knowledge about contraindications of PCRs, principles of cavity design, indications for lining and basing, matrix and wedging techniques was assessed at a relatively good level of quality. Conclusion: The satisfaction level of the dental students about the time and amount of teaching in theoretical, preclinical and clinical courses of PCRs was less than that about amalgam restorations. Accordingly, it is noteworthy to modify the method of PCRs teaching especially in clinical courses. Key words: Posterior composite, Dental education, Operative dentistry, Curriculum, Dental student, Iran