بررسي اثر آسپيرين بر ميزان خونريزي به هنگام پروب كردن در بيماران مبتلا به ژنژيويت

بيان مساله: ‌خونريزي به هنگام پروبينگ (Bleeding on Probing (BOP)) براي تشخيص و غربال گري بيماري هاي پريودنتال، ارزيابي نتايج درمان و تعيين پيشرفت بيماري مورد استفاده قرار مي گيرد. وجود خونريزي در هنگام پروب كردن دال بر التهاب لثه و وجود نداشتن آن نشانه ي سلامتي بافت هاي پريودنتال است. آسپيرين به عنوان عامل اثر گذار در افزايش ميزان BOP مطرح شده است، كه مي تواند سبب تشخيص باليني نادرست گردد. هدف: هدف از اين بررسي تعيين اثر آسپيرين بر ميزان BOP در بيماران مبتلا به ژنژيويت بود. مواد و روش:‌ اين پژوهش به روش بررسي باليني تجربي دو سوكور و متقاطع انجام گرفت. شمار 50 نفر از دانشجويان و مراجعه كنندگان به واحد دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي كه BOP مساوي يا بالاي 20 درصد داشتند انتخاب شدند. در روز اول ميزان BOP همه ي بيماران اندازه گيري و ثبت گرديد. بيماران به دو گروه مورد و شاهد تقسيم شدند. كپسول هاي داراي آسپيرين 100 ميلي گرم و پلاسبو با كدهاي B و A كد گذاري گرديدند و به صورت تصادفي براي مصرف روزانه يك كپسول به مدت 7 روز به دو گروه داده شد. در روزهاي 7 و 14 دوباره BOP بيماران اندازه گيري و ثبت گرديد. در روز 14، گونه ي كپسول هاي مصرفي ميان دو گروه مورد و شاهد جا به جا و دوباره در 7 و 14 روز بعد BOP در بيماران اندازه گيري و ثبت شد. اندازه گيري ها با استفاده از روش آماري نشانه دار ويلكاكسون مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ها:‌ ميزان BOP در گروه شاهد و مورد در روز اول به ترتيب 17±49 و15±47 درصد (3/0= p )، در روز هفتم به ترتيب 18±49 و 21±50 درصد (7/0= p ) و در روز چهاردهم در دو گروه به ترتيب 19±46 و 17±49 درصد گزارش شد (9/0= p ). در هيچ يك از زمان هاي مورد بررسي اختلاف آماري معناداري ميان گروه شاهد و مورد از لحاظ ميزانBOP وجود نداشت. همچنين در هيچ يك از گروه هاي شاهد و مورد، اختلاف معنادار ميان روزهاي هفتم و چهاردهم از لحاظ ميزان BOP مشاهده نگرديد. نتيجه گيري:‌ مصرف آسپيرين با دوز پايين 100 ميلي گرم به مدت 7 روز در افرادي كه ژنژيويت دارند،‌ در مقايسه با پلاسبو،‌ تاثيري در افزايش BOP در بيماران مبتلا به ژنژيويت ندارد .

Statement of Problem: Understanding the effects of orthodontic force on the pulp is of particular interest, especially because altered pulpal respiration rate, secondary dentin formation, internal root resorption, and even pulpal necrosis have all been associated with orthodontic treatment. Purpose: The aim of this study was to evaluate and compare the effects of orthodontic extrusive and intrusive forces on the histologic changes of the human dental pulp after 3 days and 3 weeks. Materials and Method: In this study, 52 sound upper first premolars from 26 patients, scheduled for extraction for orthodontic reasons, were selected. The patients were divided randomly into 2 groups (3 days and 3 weeks). In each group, 10 teeth received orthodontic extrusive forces, 10 teeth underwent intrusive forces and 6 teeth served as controls. Histologic changes were evaluated and the data were statistically evaluated by nonparametric tests. Results: Vacuolization and disruption of the odontoblastic layer showed statistically significant differences between the control and either of the experimental groups in each test period. Furthermore, fibrous tissue formation in the extrusive group was significantly higher than the control group in the 3-week period. There was no significant difference between 3-day and 3-week intervals in each experimental group, except that fibrosis in the extrusive group was significantly increased after 3 weeks of force application. Comparison between extrusive and intrusive groups revealed no statistical significance in each test period. Conclusion: The results indicate that if orthodontic forces are applied in the optimal range and are not more intense than the physiological limit of tissue tolerance, irreversible injuries to the pulp can be prevented. Key words: Histology, Pulp, Extrusive, Intrusive