Plant-derived compounds in treatment of leishmaniasis

ليشمانيازيس يک معضل بهداشت عمومي ناديده گرفته شده ناشي از گونه‌هاي تک ياخته‌اي متعلق به جنس ليشمانيا است که عمدتاً جمعيت‌هاي فقير کشورهاي در حال توسعه را تحت تاثير قرار مي‌دهد. ارگانيسم مسبب توسط پشه‌هاي خاکي ماده منتقل مي‌شوند. تظاهرات جلدي، مخاطي-جلدي و باليني احشايي شايع‌ترين اشکال بيماري ليشمانيازيس مي‌باشند. شيمي درماني همچنان بر استفاده از ترکيبات آنتيموان پنج ظرفيتي، آمفوتريسين بي، پارومومايسين، ميلتفوزين و آمفوتريسين بي ليپوزومي وابسته است. هر چند، کاربرد اين داروها به دليل اثربخشي اندک، عوارض جانبي تهديد کننده زندگي، سميت بالا، القاي مقاومت انگلي، دوره درمان و هزينه بالا محدود مي‌شوند. با توجه به اين حقيقت که واکسن‌هاي آنتي-ليشمانيا ممکن است در آينده نزديک در دسترس نباشند، جستجو براي داروهاي بهتر بايد ادامه يابد. محصولات طبيعي منبع نامحدودي از تنوع شيميايي براي شناسايي نمونه‌هاي جديد دارويي را ارائه مي‌دهند. داروهاي جديد بايستي سميت کمتر داشته يا غير سمي، ايمن، کارآمدتر، ارزان‌تر و به ويژه براي جمعيت‌هاي کم درآمد به راحتي در دسترس باشند. در مطالعه تحليلي حاضر، توجه ويژه‌اي بر گياهان دارويي مورد استفاده در برابر بيماري ليشمانيازيس قرار دارد. ترکيبات گياهي زيست فعال موجود در مشتقات گياهي از قبيل عصاره‌هاي خام، روغن‌هاي ضروري يا اسانس و ساير ترکيبات مفيد مي‌توانند منبع خوبي براي کشف و توليد داروهاي آنتي-ليشمانيا جديد باشند.

Leishmaniasis is a neglected public health problem caused by the protozoan species belonging to the genus Leishmania affecting mostly the poor populations of developing countries. The causative organism is transmitted by female sandflies. Cutaneous, mucocutaneous, and visceral clinical manifestations are the most frequent forms of leishmaniasis. Chemotherapy still relies on the use of pentavalent antimonials, amphotericin B, paromomycin, miltefosin and liposomal amphotericin B. However, the application of these drugs is limited due to low efficacy, life-threatening side effects, high toxicity, induction of parasite resistance, length of treatment and high cost. Given the fact that antileishmanial vaccines may not become available in the near future, the search for better drugs should be continued. Natural products may offer an unlimited source of chemical diversity to identify new drug modules. New medicines should be less toxic or non-toxic, safe, more efficient, less expensive and readily available antileishmanial agents, especially for low-income populations. In the present review, special focus is on medicinal plants used against leishmanaiasis. The bioactive phytocompounds present in the plant derivatives including the crude extracts, essential oils, and other useful compounds can be a good source for discovering and producing new antileishmanial medicines.