موازنه بين العقل والحسن والحبّ في رسالتي السهروردي والفضولي

عقل، حسن، و عشق از مفاهيمي است كه در آثار عرفاني جايگاه ويژه‌اي يافته‌اند. سهروري در "في‌حقيقهالعشق" به مفاهيم انتزاعي چون حسن، عشق، و عقل شخصيت بخشيده و داستاني عرفاني و فلسفي پديد آورده است. پس از او، بسياري از شاعران و نويسندگان به تقليد از اثرش پرداختند و آثاري مشابه خلق كردند كه از آن ميان مي‌توان به "صحت و مرض" فضولي اشاره كرد. با توجه به شباهت‌هايي كه ميان اين دو اثر در كاربرد عقل، حسن، و عشق وجود دارد، به بررسي و مقايسه اين مفاهيم در دو رساله پرداخته‌ايم. فضولي بيشتر معناي عرفاني اين مفاهيم را در نظر دارد؛ سهروردي به جنبه فلسفي آن نيز توجه دارد. عقل در اين دو رساله، معنايي متفاوت از هم دارد؛ اما حسن و عشق تا حد زيادي مفاهيمي نزديك به هم دارند.

Wisdom, love, and goodness are some concepts that have a special position in the mystical works. Among the various mystical works that have investigated these concepts is On the reality of Love (Fi Haghighat Al-Eshgh) which is a unique work. In this work Suhrawardi has characterized abstract concepts such as love, wisdom and goodness and has created a mystical and philosophical story. After him, many poets and writers have begun to imitate his work and created similar works .One of these is Fozouliʹs Health and Disease (Sehhat va Maraz). Given the similarities between the two works is the application of reason and good and love we considered and compared these concepts in these two treatises. Fozouli has paid more attention to the mystical meaning of these concepts; Suhrawardi has also considered the philosophical dimension of them. The reason has different meanings in the two treatises; but love and goodness have really close meanings.