الاسطوره والرمز وتوظيفهما في منظومه بانوگشسب نامه

اسطوره ها، بيانگر لايه هاي ناخودآگاه جمعي بشر هستند كه خود در بردارنده بسياري از مفاهيم سمبليك، نمادين و رازوارانه يك ملّت است. بانوگشسب نامه، منظومه يي اساطيري است كه در آن با كاركردهاي اساطيري مختلف مواجه هستيم. در اين منظومه با كهن الگوي زن قهرمان و پيكارگر مواجه هستيم كه در بانوگشسب تبلور يافته است. خويش كاري هاي او، يادآور دوران پرشكوه زنان در عصر كشاورزي است؛ عصري كه به نام دوران مادرشاهي شهرت يافته. او در سراسر منظومه مي كوشد تا قدرت و ماهيّت خويش را به تصوير كشد. اين مقاله در ضمن آن كه مي كوشد، شخصيّت بانوگشسب را در اين منظومه بنماياند، در صدد است تا به كاركردهايي اساطيري چون؛ پيكرگرداني كه خود از مضامين عمده در اساطير است و نيز، به نمادينگي آب بپردازد. اين مقاله داراي چارچوب نظري است و با چارچوب ارائه شده مي توان به تبيين و تحليل كاركردهاي اسطوره يي منظومه بانوگشسب نامه پرداخت.

Myths show the layers of human beingʹs collective unconsciousness and include a nationsʹ symbolic and mysterious conceptions. BanugoshasbNameh is a mythic verse book including mythic functions. In BanugoshasbNameh, Banugoshasb is a warring and heroic archetype. Her functions remind the glory of womenʹs role in agricultural era, the era which is famed for its matriarchy and in all the verses, it has been tried to show her power and nature. This article tries to show Banugoshasbʹs character and pays attention to mythic functions such as transformation, and water symbolism. The theoretical framework of this research is archetypal criticism which will be applied to Banugoshabnameh.