دور الفونيم الوظيفي وانزياحاته في مقطع وصف الناقه لمعلّقه طرفه

واج عنوان كوچك‌ترين واحد صوتي، نقش متمايز ساختن كلمات از يكديگر را به عهده دارد. موضوع ارتباط ميان واج و معنا در چارچوب ارتباط ميان دال و مدلول قرار مي‌گيرد، و اختلاف ميان زبان‌شناسان در مورد ماهيت اين ارتباط از گذشته تا حال ادامه يافته است. برخي معتقدند كه واج از طريق دلالات مخرج و صفاتش نقش معناسازي در اثر ادبي ايفا مي‌كند. و برخي ديگر قايل به وجود ارتباط ميان واج ‌معنا نيستند. در اين تحقيق ما ابتدا به شمارش واج‌ها در معلقه طرفه و بيان نسبت آشناييت‌زدايي حضوري و غيابي آن در مقطع وصف شتر مي‌پردازيم و سپس تلاش مي‌كنيم ارتباط آشناييت زدايي حضوري و غيابي واج‌ها با معنا در مقطع وصف شتر را تحليل كنيم. در نهايت به اين نتيجه رسيديم كه واج، نقشي معناساز در متن شعر ايفا مي‌كند و در وصف شتر در معلقه طرفه واج‌هايي كه دلالات صفات و مخارج آن‌ها با اين مقطع متناسب و هماهنگ است حضوري چشم‌گير در اين بخش از معلقه دارند، در حالي كه واج‌هايي كه با اين مقطع تناسب ندارند حضور اندكي دارند.

The phoneme is considered as the smallest linguistic unit that is used to distinguish words from each other. Relation between phonology and semantics is placed in the context of relation between signifier and signified. And disagreement between linguists continue until now. Some of them believe that there are functional roles for phonemes in innovative text. Whereas others believe that there is no relationship between meaning and phoneme .In this article we count phonemes in Tarafehʹs poem and we express presence and absence of defamiliarisation in camel description. The result is that phoneme plays a crucial role in poetic context. Phonemes that are relevant to meaning are abundant while irrelevant ones that have no connection to meaning are rare.