ظاهره تراسل الحواس في شعر ابي القاسم الشابي وسهراب سبهري

حس‌آميزي يكي از انواع بسط تصوير شعري از راه انتقال حواس پنج‌گانه از حسي به حس ديگر است كه شاعر با گسترش خيال‌پردازي خود و خلق تصاويري متفاوت و تاثير گذار در مخاطب، آن را خلق مي‌كند. پژوهش حاضر به بررسي حس‌آميزي در شعر ابوالقاسم شابي و سهراب سپهري پرداخته، از آن جهت كه اين پديده در جلب توجه مخاطب و انتقال دقيق حس دروني به او و درگير كردنش با تجربه روحي شاعر، در شعر اين دو شاعر بسيار تاثير گذار بوده است. ميزان به كارگيري حس‌آميزي در شعر شابي و سپهري و ايجاد الفاظ و معاني بكر و جديد از طريق اين تكنيك تصويري موضوع اصلي مورد نظر ما در اين پژوهش مي‌باشد كه با استفاده از شيوه توصيفي- تحليلي و آوردن نمونه‌هاي شعري تطبيقي از هر دو شاعر، به بررسي و تحليل اين پديده مي‌پردازد. مي‌توان گفت كه در شعر اين دو شاعر، آميزش بين حواس صورت گرفته و بيان حسي با حس ديگر رخ داده، كه اين امر منجر به شكسته شدن مرز بين حواس شده و مرزهاي معاني مانوس در نورديده شده تا مخاطب حس دروني نويسنده را از رهگذر متن ادبي تجربه كند.

Synesthesia is an extended type of poetic image through transferring five natural senses of human from a sense to another which poet creates by expanding his imagination and producing and influencing images on the audience. The present study has investigated Synesthesia in poems of Abol Qasem Ahshabi and Sohrab Sepehri since this phenomenon influences and attracts audienceʹs attention and exacts transferring of his inner sense and involving him in poetʹs spiritual experience in poems of these poets. Rate of applying synesthesia in poems of Alshabi and Sepehri and creating original and new words and meanings via this visual technique is our subject in this research which investigates and analyzes poems using descriptive- analytical method by bringing comparative poetic samples of two the poets. It can be said that in poems of these poets, senses were synthesized and expressed interchangeably which led to breaking boarder between senses and poets went beyond conventional meanings so that the audience experiences writerʹs inner impression through literary text.