La démarche d’investigation de l’inconscient d’André Breton dans Nadja

جنبش ادبي و هنري سورياليسم به رهبري آندره برتون توانست معنا و مفهوم جديدي از «جستجوي خويشتن» را از وراي واكاوي و شناسايي «ضمير ناخودآگاه» ارايه دهد. به‌طوري‌كه اين روند پردازشي را مي‌توان در رُمان «ناجا» مشاهده كرد. در اين داستان، ماجراي «خويشتن» با ملاقات يك زنِ الهام‌بخش آغاز مي‌شود كه ابزارِ اساسي خواب و رويا را براي راوي مهيّا كرده و افشاگرِ يك «تصادف عيني» است. در اين رُمان، حصول و بازنمايي قواي رواني و ناخودآگاه و مستتر با اَشكال استعاري و نمادينِ خود، با توسل به شيوه‌هايي تحقق مي‌يابد و قوّه‌ي خيال با خاطرات و خوابها عجين شده و ضمير ناخودآگاه را بر روي صحنه داستاني نمايان مي‌كند. به‌طوري‌كه مي توان شاهد پنداره‌هاي خيالي و ناخودآگاه شد. «ناخودآگاهِ جمعي» نيز كه از غرايز، كهن‌الگوها و تصاوير اصيل و آغازين شكل گرفته قادر است تا از ظريف‌ترين تصاوير متني پرده‌برداري كند. از سوي ديگر احساس غريب و اضطراب‌آورِ راوي «تصاويري» را رونمايي مي‌كند كه با پيش كشيدنِ پديده «همزادِ» متحوّل و پويا، از فانتسم‌ها و يا پنداره‌هاي خيالي سخن مي‌گويد كه در طول رُخدادهاي داستان در نوسان هستند.

André Breton, le chef du mouvement surréaliste, prétend donner une représentation nouvelle de quête de soi qui va dans le sens de lʹinvestigation de l’inconscient. Cʹest dans son fameux roman Nadja quʹil la pratique parfaitement. Cette quête se déclenche lors de la rencontre d’une femme initiatrice qui fournit la matière principale du rêve et développe l’idée vierge d’un « hasard objectif ». Dans ce roman, la récupération totale de la force psychique, ayant la forme métaphorique et symbolique, se fait grâce à plusieurs moyens. La fiction se mêle aux souvenirs et aux rêves, deux matériels essentiels pour faire surgir l’inconscient, d’où la genèse des fantasmes originels et inconscients et la mise en conscience des forces occultes qui gouvernent l’être humain face à la pensée consciente. L’inconscient collectif est constitué d’instincts, d’archétypes et d’« images primordiales » dans ce roman et la sensation étrange et inquiétante du narrateur illustre les images qui, retraçant le phénomène du "double" en plein changement, dénoncent l’apparition des désirs secrets et des fantasmes retenus sur la scène romanesque. Nadja de Breton parvient, en quelque sorte, à décrypter l’inconscient, formé par les désirs et les pulsions non identifiés, à travers ses enchevêtrements.