LʹʹOrient: lʹʹespace de différences; une étude imagologique (politique, pittoresque humain, paysage naturel)

مشرق زمين و سرزمين پارس، از ديرباز مركز توجهات اروپايياني بوده است كه براي شناخت فضاي غيرخودي بدان جا سفر مي كرده‌اند. در اين ميان غيريت (ديگروشي) كه به مطالعه فضاي ديگري مي پردازد در كنار تصويري كه بيگانگان از اين فضاها و افراد ارايه مي‌دهند، از جايگاه برجسته اي در ادبيات برخوردار است. در اين حين از سفرنامه ها به عنوان ثمره ي سياحان ياد مي شود كه حاوي انبوهي از اطلاعات اجتماعي، علمي، سياسي و مرتبط با تمدن سرزمين بازديد شده را دربردارند. اهميت اين موضوع زماني بيشتر مي شود كه ما بخواهيم فضاي خودي را از منظر فرهنگي متفاوت بررسي كنيم. تقابل اين ديدگاهها در عرصه هاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي، اقتصادي، و... باعث شناخت دقيق تر از بينش نويسندگان بيگانه نسبت به فضاي خودي مي شود. هم چنين سفرنامه مي‌تواند راهنماي قابل اعتنايي براي شناخت بيگانگان و نيز تعبير آنها از (خودي) و( فضاي خودي) باشد. اين موضوعات مارا بر آن داشت تا به تقابل ديدگاههاي دو نويسنده فرانسوي در مورد شرق، با به كارگيري شيوه تصويرشناسي به عنوان شاخه اي از ادبيات تطبيقي بپردازيم. براي اين منظور به مطالعه تصويري كه ژان شاردن، سياح فرانسوي قرن 17و كنت دو گوبينو، نويسنده قرن19، به ترتيب در" سفرنامه شاردن" و "سه سال در آسيا" از شرق و ايران منعكس كرده اند مي پردازيم. هدف ما از اين تحقيق بررسي ديدگاه‌هاي اين دو نويسنده با توجه به واقعيت هاي جامعه ايراني است.

LʹOrient et la Perse ont été au centre de lʹattention des voyageurs européens qui parcouraient le monde pour connaître lʹAutre monde. A ce propos, lʹaltérité qui est lʹétude de ce qui est autre et lʹimage que les étrangers proposent pour cet Ailleurs et ces peuples, occupent une place remarquable dans la littérature. Des récits de voyage, en tant que le fruit du voyageur contiennent des informations sociales, scientifiques, politiques et psychologiques du pays visité ainsi que de sa civilisation. Lʹexamen de cette représentation devient dʹautant plus impressionnant, lorsquʹil sʹagit dʹanalyser les points de vue et approches différents sur lʹOrient; à travers la méthode que pratiquera lʹimagologie, en tant que branche de la littérature comparée. Cette préoccupation nous a amenés à travailler sur lʹouvrage de Jean Chardin, nommé Voyages en Perse et autres lieux de lʹOrient. Simultanément, on étudiera lʹimage livrée dans lʹœuvre de Comte de Gobineau, Trois ans en Asie, sur le même espace. Lʹobjectif de cette recherche réside dans le croisement de représentations de ces deux auteurs dans les domaines mentionnés et de mettre en évidence leurs points de vue en rapport avec leur propre appartenance et des espaces visités dans leurs récits de voyage