Reviewing the Association between the History of Parental

مقدمه: سو مصرف مواد مخدر و عوارض آن يك معضل بهداشتي- اجتماعي در كشورهاي خاورميانه مانند ايران است و از جمله مخرب‌ترين عوارض آن خشونت خانگي عليه كودكان مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف، بررسي رابطه بين سابقه سو مصرف مواد مخدر والدين با ميزان كودك‌آزاري آن‌ها در شهر اهواز انجام شد. روش‌ها: روش پژوهش حاضر از نوع مورد- شاهدي و جامعه آماري آن شامل والدين داراي فرزند دانش‌آموز مقطع دبيرستان در شهر اهواز در سال تحصيلي 92-1391 بود. حجم نمونه برابر با 384 نفر و نمونه پژوهش را دو گروه داراي سابقه سو مصرف مواد مخدر (مورد) و گروه فاقد سابقه سو مصرف مواد مخدر (شاهد) تشكيل مي‌دادند. روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي و با استفاده از فرمول Cochran بود. ابزار اندازه‌گيري شامل پرسش‌نامه كودك‌آزاري و ضربه (Childhood trauma questionnaire يا CTQ)، پرسش‌نامه محقق ساخته سابقه سو مصرف مواد مخدر، پرسش‌نامه اجتماعي- اقتصادي Duncan و پرسش‌نامه جمعيت‌شناختي بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي آماري درصد، ميانگين، انحراف استاندارد، همبستگي Pearson، آزمون t و تحليل رگرسيون (Regression analysis) استفاده شد. يافته‌ها: بين سابقه سو مصرف مواد مخدر والدين با كودك‌آزاري آن‌ها نسبت به فرزندانشان همبستگي مثبت معني‌داري وجود داشت. ميانگين و انحراف استاندارد و نمره ميزان خشونت والدين به فرزندان در گروه خانواده‌هاي عادي به ترتيب 34/61 و 88/16 و در گروه خانواده‌هاي داراي سابقه سو مصرف مواد مخدر به ترتيب 99/98 و 07/32 بود، بنابراين نتيجه آزمون‌ها نشان داد كه بين خانواده‌هاي عادي و داراي سابقه سو مصرف مواد مخدر از نظر ميزان خشونت آن‌ها نسبت به فرزندان تفاوت معني‌داري (60/8 = t و 001/0 = P) وجود داشت. نتيجه‌گيري: بين سابقه سو مصرف مواد والدين با ابعاد خشونت خانوادگي (جسمي- عاطفي، غفلت عاطفي و غفلت جسمي) نسبت به فرزندانشان همبستگي مثبت معني‌داري وجود دارد. پس از تطبيق دو گروه بيشترين ابعاد و انواع خشونت عليه كودكان توسط والدينشان به ترتيب شامل: خشونت عاطفي (58/0 = r)، غفلت جسمي (54/0 = r)، غفلت عاطفي (46/0 = r) و خشونت جسمي (39/0 = r) مي‌باشد.

Background: Substance abuse is a social, and health problem in Middle Eastern countries such as Iran. One of its most devastating effects is domestic violence against children. This study examined the association between the history of parental substance abuse, and rate of child abuse in Ahvaz, Iran. Methods: This was a case-control study. The study population included all parents with high school children in Ahwaz within the academic year 2012-2013. The sample size was 384 people in two groups; with a history of substance abuse (case group) and no history of substance abuse (control group). Multi-stage cluster random sampling method was used through the Cochran formula. The data collection tools included a Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) (Bernstein, 1995), a demographic questionnaire, Duncan Socioeconomic Index (DSI), and a researcher-made questionnaire for the history of substance abuse. For data analysis, statistical indicators such as percentage, mean, standard deviation, t-test, and correlation and regression analysis were used. Findings: Data analysis showed that there was a significant positive correlation among parents with a history of substance abuse and domestic violence toward children. Mean and standard deviation of the violence level in families with normal parents were 61.34 ± 16.88, and in families with a history of substance abuse were 98.99 ± 32.07. Therefore, the test results showed that there was a significant difference between normal families and families with history of substance abuse and violence toward children (P < 0.001, t = 8.60). Conclusion: Based on the findings, the history of domestic violence and parental substance abuse (physical and emotional abuse, emotional and physical neglect) had a significant positive correlation with their behavior toward their children. After matching the two groups we found that the most common types of violence against children by their parents were, respectively, emotional violence (r = 58%), physical neglect (r = 54%), emotional neglect (r = 46%), and then physical violence (r = 39%).