Dimensional changes of dental arch following non-extraction orthodontic treatment

مقدمه: از زمان ظهور نظريه اكلوژن نرمال، طرح درمان صحيح با و يا بدون كشيدن دندان بحث برانگيزبوده است. امروزه بيماران را ميتوان با هر دو روش درمان كرد، اما همچنان اين پيش فرض در بين تعدادي از دندانپزشكان وجود دارد كه درمانهاي ارتودنسي بدون كشيدن دندان عوارض كمتري دارد. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرات طول وعرض قوس فكي متعاقب درمانهاي ارتودنسي بدون كشيدن دندان است. مواد و روش ها: در اين مطالعه تعداد 200 جفت كست تشخيصي قبل و بعد از درمان متعلق به 100 بيمار با ميانگين سن 21 سال و ±6 ماه كه حايز شرايط اين مطالعه بودند و با استفاده از سيستم 18/0 Roth بصورت Non extدرمان شده بودند از آرشيو دانشكده دندانپزشكي شهيد بهشتي مورد بررسي قرار گرفتند. انتخاب بيماران به صورت سرشماري (غير تصادفي) بوده است. براي اندازه گيري متغيرهاي اين مطالعه از كوليس ديجيتالي با دقت 1/0 ميليمتر استفاده گرديد. يافته ها: براساس يافته هاي اين تحقيق تمامي متغيرهاي مورد مطالعه طي درمان ارتودنسي بدون كشيدن دندان با افزايش تمامي پارامترهاي قوس دنداني مواجه شدند و اين افزايش در مورد تمامي متغيرها به جز عرض مابين كانين هاي منديبل و طول انسيزال-كانين كاملاً معني دار بوده است. نتيجه گيري: درمان ارتودنسي بدون كشيدن دندان باعث افزايش معني دار اكثر ابعاد قوس فكي ميشود كه اين افزايش به صورتflaring دنداني نمود مي يابد.

Introduction: Since the emergence of normal occlusion concept, selecting an appropriate treatment plan with or without tooth extraction has been a controversial subject. Nowadays, both methods can be successfully used for treatment of patients. However, some clinicians still believe that non-extraction orthodontic treatments have fewer complications. The purpose of this study was to evaluate dental arch dimensional changes following non-extraction orthodontic treatment. Materials &Methods: A total of 200 pre- and post-treatment diagnostic dental casts belonging to 100 patients (non-ext treated by 0.18 roth system) who met the inclusion criteria for this study were collected from the archives of Shahid Beheshti Dental School. Sampling was nonrandomized. A digital caliper with the accuracy of 0.1 mm was used for the measurement of variables such as inter-canine width , inter-premolar width and inter-molar width. Results: Non-extraction orthodontic treatment increased all the variables, except for the mandibular inter-canine width and incisor-canine distance. Conclusion: Non-extraction orthodontic treatment causes a significant increase in almost all dental arch parameters. This increase manifests as teeth flaring.