Empirical investigation of touristsʹʹ perceived psychic distance of Iran as a tourism destination

هدف مطالعه حاضر مفهوم‌سازي و سنجش فاصله رواني ادراك‌شده از مقصد گردشگري ايران است. مفهوم فاصله رواني يا روان‌شناختي به شكل وسيعي در بازاريابي بين‌المللي استفاده مي‌شود. مقصد گردشگري يكي از پديده‌هايي است كه گردشگران ممكن است آن را دور از خود يا نزديك به خود ادراك كنند. در اين مطالعه با استفاده از روش تحليل عاملي اكتشافي به استخراج ابعاد فاصله رواني ادراك‌شده از مقصد ايران پرداخته شده است. سپس، از روش تحليل عاملي تاييدي به منظور بررسي روايي سازه سه‌بعدي فاصله رواني بهره گرفته شد. جامعه آماري اين پژوهش افراد سفر نكرده به ايران بودند. بدين منظور اعضاي شبكه مجازي گردشگري كوچ سرفينگ به عنوان پاسخگويان در نظر گرفته شدند. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس 620 نفر از مناطق مختلف جهان در مطالعه شركت كردند. نتايج نشان مي‌دهد كه فاصله رواني سازه‌اي سه‌بعدي با ابعاد زيرساختي، فرهنگي و قانوني است. گردشگران مناطق مختلف نيز فاصله رواني ادراك‌شده بالايي نسبت به مقصد ايران ادراك مي‌كنند. همچنين، نتايج تحليل واريانس يك عامله نشان مي‌دهد بين مناطق مختلف تفاوت معناداري از نظر ادراك فاصله رواني با مقصد ايران وجود دارد. گردشگران اهل خاورميانه كمترين فاصله رواني را نسبت به مناطق ديگر ادراك مي‌كنند.

The aim of the current study was to investigate the perceived psychic distance of potential tourists in relation to Iran as a tourism destination. The concept of psychic distance refers to perceived similarities/ differences between specific destination and touristʹs home country. The members of couch-surfing virtual community participated in this study. The statistical data were collected by convenience sampling method. This study contributes to the body of knowledge by identifying the dimensions of perceived psychic distance in relation to Iran. The results of exploratory and confirmatory analysis indicated that these dimensions include infrastructure, culture and legal distance. Furthermore, the result of one sample t- test revealed that international tourists perceive high psychic distance in relation to Iran as a tourism destination. In addition, the result of one-way variance analysis showed that tourists from ten of the worldʹs regions perceived different levels of psychic distance in relation to Iran. Tourists from the Middle East region perceived less psychic distance compared to other regions. These findings have several managerial implications. First, development of Iranian tourism industry requires planning to reduce perceived psychic distance in terms of infrastructure, culture and legal aspects. Second, based on the lower psychic distance which is perceived by tourists from the Middle East, the Iranian tourism policy-makers can consider the region as a more accessible target market.