بررسي همبستگي ارتفاع عمودي فك ها در حالت اكلوژن با نمايه هاي صورتي

بيان مساله: تعيين رابطه ي عمودي فك ها در حالت اكلوژن مرحله اي مهم از درمان پروتز براي بيماران بي دندان به شمار مي رود. روش مطمين و مورد توافق همگاني براي تعيين اين رابطه در افراد بي دندان وجود ندارد. هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي وجود ارتباط ميان ارتفاع عمودي فك ها در حالت اكلوژن و ابعاد صورتي بود. مواد و روش: در يك بررسي توصيفي- تحليلي از گونه ي مقطعي، 64 نفر از دانشجويان دندانپزشكي در فاصله ي سني 20 تا 30 سال با اكلوژن طبيعي كلاس يك برگزيده شدند. فاصله هاي زير بيني تا زير چانه در حداكثر تماس دنداني، گوشه ي بيروني چشم تا گوشه ي دهان، يك سوم آغازين ابرو تا پره ي بيني و فاصله ي گوشه ي بيروني يك چشم تا گوشه ي دروني چشم ديگر در اين افراد اندازه گيري گرديد. در اين بررسي از دو روش اندازه گيري استفاده شد. در روش نخست، نمايه هاي ياد شده با استفاده از كوليس ديجيتالي بر روي صورت افراد و در روش دوم، با استفاده از نرم افزار اتوكد بر روي عكس هاي ديجيتالي آنها اندازه گيري گرديد. همبستگي و ارتباط خطي ميان داده ها با واكاوي آماري ضريب همبستگي خطي پيرسون و رگرسيون خطي به دست آمد و 05/0p < ، به عنوان اختلاف معنادار در نظر گرفته شد. يافته ها: ارتفاع عمودي فك ها در حالت اكلوژن با همه ي نمايه هاي اندازه گيري شده در اين بررسي، همبستگي معنادار داشت. ضعيف ترين همبستگي، ميان ارتفاع عمودي فك ها در حالت اكلوژن و گوشه ي بيروني يك چشم تا گوشه ي دروني چشم ديگر بود و بيشترين همبستگي، ميان ارتفاع عمودي فك ها در حالت اكلوژن و گوشه ي بيروني چشم تا گوشه ي دهان به دست آمد. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين بررسي، از برخي ابعاد صورتي مي توان براي تعيين ارتفاع عمودي فك ها در حالت اكلوژن كمك گرفت، كه در ميان اين نمايه ها، معيار گوشه ي بيروني چشم تا گوشه ي دهان، معياري دقيق تر براي تعيين ارتفاع عمودي فك ها در حالت اكلوژن است.

Statement of Problem: Establishment of VDO (Vertical Dimension of Occlusion) is one of the most important factors in prosthetic rehabilitation of edentulous patients. There is no universally accepted method in VDO determination for edentulous patients. Purpose: The aim of this study was to evaluate the relationship between VDO and facial proportions. Materials and Method: In this descriptive analytical cross-sectional study, sixty four 20-30 year old dental students with class I occlusion were selected. The distances between subnasal to submental areas in the maximum intercuspation, external corner of the eye to corner of the mouth, first one third eyebrows to the ala of the nose and outer corner of one eye to the inner corner of the other eye were measured. Two methods of measurement were used: 1) electronic digital caliber to measure the indices on the face. 2) AutoCAD software to measure the indices on the subjects’ digital photos. Pearson and linear regressions tests were used for statistical analysis. Results: The results showed a significant correlation between VDO and measured indices ( p < 0.001). There was no significant difference between the two methods. A minimal correlation was detected between VDO and the outer corner of one eye- the inner corner of the other eye dimension. A significant correlation was found between VDO and the external corner of the eye- corner of the mouth distance. Conclusion: It is concluded that some guidelines can be used for VDO determination. The vertical distance between the external corners of the eye to the corner of the mouth was the most reliable guidelines. Key words: Dental occlusion, Anthropometry