Iran, TRACECA and the European Union Southern Gas Corridor Initiative in the Post-Sanctions Era

موقعيت ژيوپليتيكي كه جمهوري اسلامي ايران در آن قراردارد، به‌طور بالقوه اين كشور را در مسير راهروهاي بين‌المللي انتقال نفت، گاز، كالا و مسافر قرارداده ولي با سياست منزوي كردن ايران و توسط امريكا، اين راهروها نيز دچار ناكارامدي‌هاي ساختاري شده‌اند. حل‌وفصل احتمالي مناقشه هسته‌اي ايران و غرب كه نقطه عطفي در روابط ايران و جامعه بين‌المللي است، اين پرسش را مطرح مي‌‌كند كه متعاقب كاهش قابل توجه بار امنيتي در روابط اروپا و ايران و استمرار و تقويت سياست‌خارجي توسعه‌گرا از سوي ايران، چه تحولاتي در وضعيت پرچالش دو برنامه راهرو گاز جنوبي و راهرو تراسيكا به‌وجود خواهد آمد؟ يافته تحقيق اين است كه در ميان‌مدت مهم‌ترين مانع ابتكار راهرو گاز جنوبي -مانع سياسي- برداشته خواهد شد، اما راهرو‌ تراسيكاي اتحاديه اروپايي به‌دليل موانع زيرساختي، تغيير عمده‌اي نخواهد كرد. نتيجه تحقيق اين است كه ايران با برنامه‌ريزي صحيح مي‌تواند در راهرو گاز جنوبي حضور موثر داشته باشد و همچنين ذيل برنامه تراسيكا نيز از مزايايي بهره‌مند شود.

The geopolitical location of the Islamic Republic of Iran has made it a potential passage for transit of oil, natural gas, commercial products and passengers. This potential, however, has not been fulfilled due to U.S. policy of marginalizing Iran. With the resolution of the Iranian nuclear dispute, as a turning point in Iran’s relations with the outer world, the question is “what are the implications of reduction of security considerations in Iran-EU relations and strengthening the Iranian development-oriented foreign policy for the two challenging initiatives of the Southern Gas Corridor and TRACECA?” In response we argue that: in medium term, the most important impediment to Iran’s participation in the Southern Gas Corridor that is political will be removed but Iranian engagement in EU’s TRACECA corridor will remain unchanged because of major infrastructural shortcomings. Iran can have an active participation in the Southern Gas Corridor.