La représentation de la Dispute dans la dramaturgie française de Bernard-Marie Koltès

تياتر آينه ي جامعه است از اين رو دخالت عوامل اجتماعي در دنياي تياتر، غيرقابل اجتناب مي باشد. با مرور زمان و با بالا رفتن اگاهي هاي عمومي و اجتماعي مردم، تياتر منحصه ي حضور سياست نيز شد. تياتر سياسي، ارتباط مستقيم با سياست دارد و يك نوع تياتر انتقادي محسوب مي شود كه در آن، به نام يك اپوزيسيون نامشخص، انتقاد صورت مي گيرد. تياتر سياسي نيز همچون ديگر آثار هنري بعد از سال هاي 1960، موقعيت هاي اجتماعي را به صورت مصور به ما نشان مي دهد و سعي دارد اتفاقات را بازسازي كرده يا واقعي بنماياند. شرايط سياسي و اجتماعي موجود براي بيان تمام واقعيات مساعد نيست از اين رو وقتي خصوصيات جملات (ساختاري- مفهومي)، براي سانسور بهم ريخته مي شود، جنبه هاي ديگري به خود مي گيرند. تياتر برنارد- ماري كلتس، نوعي تياتر سياسي محسوب مي شود كه در آن دمكراسي، بازي سياسي احزابي نامعين، افكار عمومي كه اين حزب ها را تشكيل داده اند، و مسايل سياسي جهاني به انتقاد گرفته مي شوند. تياتر كلتس به عنوان دادگاه اقليتي انجام وظيفه مي كند و با طرح درگيري هاي گفتماني و مباحثه هاي سياسي در شالوده ي خود به انتقاد مي پردازد و حال موجود و حال ايده آل جامعه را به تصوير مي كشد. طبعاً سياست تنها موضوع تياتر وي نمي تواند باشد و در خلال مباحثه ها با بهره گيري از اصول تياتري و زبان منحصر به فرد خود به بيان رخدادها، شرايط، شيوه هاي كرداري و آداب و رسوم خوب و بد و زشت و زيبا پرداخته است. به مسايل اجتماعي عامه ي مردم توجه كرده و اينگونه توانسته است انتقاد را عموميت دهد كه در اين چنين شرايطي انتقادات كلتس به افكار عمومي روي آورده و افشاگري مي كند و نقاب ها را از چهره ها مي درد و حقايق را آشكار مي سازد.

Toute pratique artistique s’inscrit dans l’imaginaire social d’un groupe. Les arts fondent la culture d’une société, générateurs et réceptacles à la fois du dynamisme interne et de ce fait, leur pratique n’est jamais innocente. Koltès, dans son théâtre poursuit un objectif de fonctionnalité pratique indéniable. Le rôle que jouent les rites profanes est immense. La fonctionnalité de son théâtre est si prioritaire qu’elle détermine parfois l’organisation sociale. Si l’on considère que l’objet de toute littérature est l’expression des sensibilités et pensées sociales, il faut admettre que les sociétés, elles-mêmes sont les créateurs de la langue particulière. Le rôle dʹun créateur, se définit par l’intelligence ou technique qu’il a de pouvoir permettre la révélation de la pensée mythique du groupe. Cependant, les créateurs et la société elle-même sont permanents, faits d’harmonie ou de tumulte. Koltès, placé devant un éventail de choix idéologiques possibles, définit lui-même l’orientation de sa pratique artistique et tente d’y faire des révélations nouvelles dans le domaine dramaturgique des années 1970-2000 du théâtre français. Il est sans doute redondant de préciser au théâtre les perspectives de la dramaturgie.