La schématisation du rapport avec « l’Autre » dans Le dernier des Égyptiens de Gérard Macé

در ميان آثاري كه با هدف احياي دوباره «زندگي‌هاي پيشين» به نگارش درآمده‌اند، «آخرين مصري» ژرار مَسه، از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. در اينجا نويسنده، با تكيه بر صحنه خوانش رمان «آخرين موهيكان» نوشته فنيمور كوپر، برگرفته از اسناد مرتبط با زندگي شامپوليون به نقل زندگي كاشف هيروگليف مي‌پردازد. صحنه‌اي كه درنهايت سراسر زندگي قهرمان را پوشش مي‌دهد و دنيايي خلق مي‌كند كه همزمان برخورد ميان شامپوليون و بومي‌هاي آمريكا، شامپوليون و مصريان باستان و نيز شامپوليون و مَسه را در برمي‌گيرد. با اين توضيح، در مطالعه حاضر، از ميان شبكه‌هاي مختلف معنايي كه معماري مضموني اثر مَسه را شكل مي‌دهند، هدف خود را به بررسي دال‌ها و مدلول‌هايي محدود ساخته‌ايم كه مستقيماً به مضمون «ديگري» مربوط مي‌شوند؛ با طرح اين سوال كه، ميان «خويش» و «ديگري» چه نوع رابطه‌اي ممكن است؟ سوالي كه پاسخ به آن ما را به طرح‌ريزيِ انواع رابطه با ديگري خواهد رساند.

"Le dernier des Egyptiens" de Gérard Macé est parmi les plus remarquables écrits ayant pour but de ressusciter les vies antérieures. Macé nous y raconte la vie de Champollion par le recours à la scène de la lecture du "Dernier des Mohicans" de Fenimore Cooper. Cette seule lecture, devient le socle d’un monde aussi étendu par l’imagination que riche d’images et de mémoires. Un monde qui prend à l’intérieur de soi les différentes interactions entre Champollion et les Indiens d’Amérique, Champollion et les anciens Egyptiens, et Champollion et son biographe. Ainsi, notre objectif sera de mettre en évidence, à travers milles différents réseaux de significations qui sous-tendent l’architecture thématique du texte, des signifiés autant que des signifiants concernant le thème de « l’Autre» ; et cela en nous posant cette question : quels sont les différents relations qui peuvent lier « Soi-même » à «l’Autre». Ce qui nous amènera, dans une dernière instance, à schématiser ces différentes relations.