Teacher Wait-Time and Learner Initiation: A Single Case Analysis

الگوي غالب در تعاملات كلاسي يك توالي سه بخشي تحت عنوان آي آر اف (IRF) (مبادرت معلم، پاسخ شاگرد و بازخورد معلم) مي باشد (سينكلر و كلتهارد، 1975). گرچه اين الگو داراي مزاياي تعاملي خاصي است، ولي به دلايلي، به ويژه به واسطه ي ايجاد فرصت مشاركت محدود براي شاگردان (كاسپر، 2001)، مورد انتقاد قرار گرفته است. به همين سبب، كنش جايگزين معطوف به اعتلاي مبادرت و عامليت شاگرد در تعاملات كلاسي از طريق برون رفت از آي آر اف مي باشد. اما وقتي ساختار تعامل معلم محور باشد، آي آر اف كانون تعامل گشته و برون رفت از آن دشوار خواهد بود. مطالعه ي حاضر به دنبال پاسخي براي دو پرسش تحقيقي مي باشد: اول اينكه شاگردان براي مبادرت و يافتن عامليت در تعاملات معلم محور به چه چيزي نياز دارند؟ و دوم، معلمين چگونه مي توانند به شاگردان در رسيدن به اين هدف كمك كنند؟ گفتمان كاوي تعاملات كلاسي يك معلم در خلال مرور تكاليف نشان داد كه چگونه به كارگيري زمان انتظار مبسوط به يكي از شاگردان فضاي تعاملي لازم را براي مبادرت و طرح پرسش ايجاد كرد. علاوه بر اين، استفاده مداوم معلم از زمان انتظار مبسوط پس از مبادرت شاگرد، فرصت را براي ساير شاگردان به منظور مشاركت و مذاكره در تعاملي شاگرد محور‍ پديد آورد. گزيده هايي از تحليل داده هاي اين مطالعه، مديريت و جهت دهي يادگيري توسط شاگردان را به تصوير مي كشد.

The prevailing pattern of classroom interaction is a tripartite exchange structure known as IRF (teacher initiation, student response, teacher follow-up/feedback; Sinclair & Coulthard, 1975). Although it has its own contributions to classroom discourse, it has been criticized on several grounds, particularly for affording minimum learner participation opportunities (Kasper, 2001). An alternative practice has been promoting learner initiation and agency through moving out-of-IRF. However, when the form of interaction is teacher-fronted, IRF becomes the centerpiece and moving out of it tends to be difficult. This paper aims at exploring first what learners need to take initiatives and exercise agency in teacher-fronted interaction, and second how teachers can play a facilitative role in this process. Conversation analytic study of an EFL teacher’s naturally-occurring interaction with learners during a homework review activity demonstrates how the teacher’s extended wait-time practice affords a learner the interactional space needed to initiate a question and voice her locus of trouble. Moreover, the teacherʹs consistent extended wait-time practice after the learner’s initiation functions as an invitation bid for other learners to orient to the trouble and successfully negotiate it in their learner-learner interaction. Extracts of this study portray learners’ management to drive their own learning.