اثربخشي روان درماني مبتني بر بهبود كيفيت زندگي در دشواري در تنظيم هيجان و پيشگيري از عود معتادان تحت درمان نگهدارنده متادون

هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسي تأثير روان درماني مبتني بر بهبود كيفيت زندگي بر دشواري در تنظيم هيجان و پيشگيري از عود افراد معتاد تحت درمان نگهدارنده متادون بود. روش: اين پژوهش نيمه آزمايشي بود. جامعه پژوهش شامل كليه مردان معتاد به مواد افيوني تحت درمان نگهدارنده ي متادون مراجعه كننده به مركز ترك اعتياد آرامش بود كه در تابستان سال 1393 به اين مركز مراجعه كردند. به نمونه اي متشكل از 30 مرد بود كه به صورت تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزار اندازه گيري، پرسشنامه دشواري در تنظيم هيجان (DERS) بود. همچنين در پس آزمون از هر دو گروه آزمايش و كنترل تست سنجش مورفين در ادرار به عمل آمد. يافته ها: نشان مي دهد كه تفاوت معني داري بين نمرات دشواري در تنظيم هيجان گروه آزمايش و كنترل در مرحله پس آزمون وجود داشت (05/0 > P). علاوه بر اين ميزان عود به مصرف مواد در افراد شركت كننده در گروه درمان مبتني بر بهبود كيفيت زندگي نسبت به گروه كنترل به طور معناداري كمتر بود. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر، گواهي بر مفيد و مؤثر بودن روان درماني مبتني بر بهبود كيفيت زندگي، در كاهش دشواري در تنظيم هيجان و پيشگيري از عود به مصرف مواد مخدر در معتادان تحت درمان نگهدارنده ي متادون بوده است.

Objective: This study aimed to investigate the effect of psychotherapy based on quality of life improvement (QoLI) on emotion regulation and the prevention of relapse in addicts under methadone maintenance therapy (MMT). Methods: This research is a semiexperimental pretestposttest study with a control group. Eight sessions of psychotherapy training based on QoLI were implemented for the experimental group the control group received no intervention. We used difficulties in emotion regulation scale (DERS) to evaluate the participants. In the posttest phase, both control and experimental groups had a urine test for morphine. For data analysis, SPSS version 18 and the statistical methods of analysis of covariance and Chisquare test were used. Results: There is a significant difference between the scores of the difficulties in emotion regulation between experimental and control groups in posttest (P˂0.05). Moreover, the rate of relapse among participants in the experimental group was significantly lower than that in the control group. Conclusion: Psychotherapy based on QoLI was effective on the reduction of difficulties in emotion regulation and prevention of drug abuse relapse among addicts under MMT.