اثرات متقابل گيرنده‌هاي H1 و H3 هيستاميني با گيرنده‌هاي D1 دوپاميني بر رفتار تغذيه‌اي جوجه‌ها

زمينه مطالعه: منوآمين‌هاي مغزي (مثل هيستامين و دوپامين) نقش مهمي را در حواس، شناخت، پاداش و تنظيم اشتها بازي مي‌كنند. تقابل بين سيستمهاي دوپامينرژيك و هيستامينرژيك در بسياري از اعمال فيزيولوژيك بررسي شده است اما اين ارتباط در رفتار تغذيه اي جوجه‌ها ناشناخته است. بنابراين هدف از مطالعه حاضر بررسي اثرات متقابل سيستم‌هاي دوپامينرژيك و هيستامينرژيك مركزي در تنظيم اخذ غذا در جوجه‌هاي گوشتي بود. روش كار: در اين مطالعه ما از روش تزريق داخل بطن مغزي براي دستكاري سيستم هاي دوپامينرژيك و هيستامينرژيك استفاده كرديم. در آزمايش اول، جوجه‌هاي تحت 3 ساعت محروميت غذايي با سرم فيزيولوژي، هيستامين (300 نانومول)، آنتاگونيست گيرنده D1دوپاميني (SCH 23390) (5 نانومول)، و تزريق توام SCH 23390 و هيستامين بصورت داخل بطني مغزي تزريق شدند. آزمايش هاي 25 مشابه آزمايش اول بود اما جوجه‌ها به ترتيب با آنتاگونيست گيرنده D2 دوپاميني (AMI193) (5 نانومول)، آنتاگونيست گيرنده D3دوپاميني (NGB2904) (4/6 نانومول)، آنتاگونيست گيرنده D4دوپاميني (L741,742) (6 نانومول) و مهاركننده سنتز دوپامين(6OHDA) (5/2 نانومول) بجاي SCH 23390 تزريق شدند. در آزمايش ششم تزريق داخل بطن مغزي سرم فيزيولوژي، كلرفنيرآمين (آنتاگونيست گيرنده H1 هيستاميني) (300 نانومول)، دوپامين (40 نانومول) و تزريق توام كلرفنيرآمين+ دوپامين انجام شد. آزمايش هاي 79 مشابه آزمايش 6 بود فقط پرندگان بترتيب با فاموتيدين (آنتاگونيست گيرنده H2 هيستاميني) (82 نانومول)، تيوپراميد (آنتاگونيست گيرنده H3 هيستاميني) (300 نانومول) و مهار كننده سنتز هيستامين(αFMH)(250 نانومول) بجاي كلرفنيرآمين تزريق شدند. سپس مقدار غذاي تجمعي (برحسب گرم) در زمان ‌هاي 30، 60 و 120 دقيقه بعد از تزريق اندازه‌گيري شد. نتايج: هيستامين موجب كاهش مصرف غذا در مقايسه با گروه كنترل در جوجه ها شد(P<0.05) كه نشان دهنده اثر مهاري هيستامين بر اخذ غذا است و تزيق توام SCH 23390 + هيستامين بصورت معني داري اثر هيستامين بر اخذ غذا را تضعيف كرد(P<0.05) . علاوه بر اين اثر كاهش اشتهاي هيستامين بوسيله 6OHDA كاهش يافت (P<0.05). كلرفنيرآمين و αFMH بصورت معني داري كاهش اشتهاي ناشي از دوپامين را تضعيف كرد در حاليكه تيوپراميد اثر مهاري دوپامين بر اخذ غذا را تقويت كرد (P<0.05). نتيجه‌گيري: با توجه به اين نتايج به نظر مي‌رسد يك ارتباط بين سيستم هاي دوپامينرژيك و هيستامينرژيك در كنترل اخذ غذا در جوجه ها وجود دارد و در اين ارتباط گيرنده‌هايD1دوپاميني و H1 و H3 هيستاميني دخالت دارند. كلمات كليدي: هيستامين، دوپامين، اخذ غذا، جوجه‌ گوشتي

BACKGROUND: Brain monoamines (such as histamine and dopamine) play an important role in emotions, cognition, reward and feeding behavior. The interactions between histamine and dopamine were studied in many physiological functions but this correlation is unclear in feeding behavior of chickens. OBJECTIVES: The aim of this study was to investigate the interaction of central histaminergic and dopaminergic systems on food intake in broiler chicken. METHODS: In this study intracerebroventricular (ICV) injection was used for manipulation of histaminergic and dopaminergic systems. In Experiment 1, 3 h-fasted chicks were given an ICV injection of histamine, SCH23390, a D1 receptors antagonist and co-injection of histamine and SCH23390. Experiments 2-5 were similar to experiment 1 except birds were injected with AMI-193, D2 receptors antagonist; NGB2904, D3 receptors antagonist; L-741,742, D4 receptors antagonist and 6-OHDA, 6-hydroxydopamine instead of SCH 23390, respectively. In experiment 6, ICV injection of dopamine, chlorpheniramine, H1 receptors antagonist and co-administration of dopamine and chlorpheniramine were done. Experiments 7-9 were similar to experiment 6, except birds ICV injected with famotidine, H2 receptors antagonist; thioperamide, H3 receptors antagonist and α-FMH, alpha-fluoromethylhistidine in place of chlorpheniramine, respectively. Then cumulative food intake (g) was measured at 30, 60 and 120 min after the injection. RESULTS: Histamine decreased food intake compared to the control chicks indicating an inhibitory effect of histamine on food intake and SCH23390 attenuated the effect of histamine on food intake (p<0.001). In addition, hypophagic effect of histamine decreased by 6-OHDA (p<0.001). Chlorpheniramine and α-FMH significantly attenuated dopamine induced hypophagia (p<0.001). However, thioperamide amplified the inhibitory effect of dopamine on food intake(p<0.001). CONCLUSIONS: These results suggest there is relationship between histaminergic and dopaminergic systems on food intake in chicken and H1, H3 and D1 receptors are involved in this interaction.