Eléments de poïétique dans la correspondance de Van Gogh avec son frère Théo

مكاتبات وَن گوگ نه تنها سند مهمي از حيات و سير تحول نقاشي محسوب مي شود، بلكه مي-تواند به عنوان يك اثر درخور توجه از يك نظريه پرداز قابل در حوزه «توليد هنري» مطرح گردد. مقاله حاضر مي كوشد تا با بهره گيري از چند مفهوم كليدي در حوزه توليد هنري چون غيرشخصي (عامي) سازي خلاقانه يا پيشامد، به عناصر خاص رفتار نقاش به عنوان يك خالق از وراي نامه هاي ون گوگ پي برده و نشان دهد كه كار او مي تواند به لطف همپوشاني بي نقص خود با شاخص هاي توليد هنري/بوطيقاي معاصر «تفسير» شود.

La correspondance de Van Gogh représente non seulement un document important sur la vie et l’évolution du peintre, mais aussi une œuvre remarquable d’un véritable théoricien de la poïétique. En faisant appel à quelques concepts clé de la poïétique comme l’impersonnalisation créatrice ou le hasard, la présente étude cherche à déceler dans les lettres de Van Gogh les éléments spécifiques du comportement auctorial du peintre et à démontrer que son travail peut être « lu », en s’intégrant parfaitement dans les paramètres de la poïétique/poétique contemporaine.