تعيين آنتي ژن ژيارديا دئودناليس در خرگوشهاي خانگي شهرستان اهواز، جنوب غرب ايران

ژيارديا دئودناليس، يك تك¬ياخته مهم مشترك بين انسان و حيوان بوده و در روده باريك انسان و پستانداران يافت مي¬شود. اطلاعات بسيار كمي، در ارتباط با خرگوش¬هاي آلوده به ژيارديا، در ايران وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعيين آنتي¬ژن ژيارديا دئودناليس در خرگوش¬هاي خانگي شهرستان اهواز، واقع در جنوب غرب ايران بود. در مجموع، 58 نمونه مدفوع جمع¬آوري شده از خرگوش¬هاي خانگي، در فاصله زماني دي ماه 1390 تا آذر ماه 1393، براي تشخيص ژيارديا دئودناليس، به آزمايشگاه انگل‌شناسي دانشكده دامپزشكي، انتقال داده شده و به كمك دو تكنيك: سانتريفيوژ فلوتاسيون و استفاده از كيت تجاري آنتيژنيكي (شركت BVT، ليون فرانسه) و به روش ايمونوكروماتوگرافي¬اسي مورد بررسي قرار گرفتند. خرگوش¬هاي مورد مطالعه به 2 گروه سني (كمتر از 1 سال و بالاتر يا مساوي 1 سال)، 4 فصل و بر اساس وضعيت مدفوع، به 2 دسته (اسهال و بدون اسهال) تقسيم¬بندي شدند. پنج مورد از 58 نمونه مدفوع (62/8 درصد)، از لحاظ حضور آنتي¬ژن ژيارديا دئودناليس و به روش ايمونوكروماتوگرافي¬اسي، مثبت بودند. شيوع عفونت، در خرگوش¬هاي اسهالي (45/45 درصد؛ 5 مورد از 11 نمونه)، به شكل معني¬داري بيشتر از خرگوش¬هاي غيراسهالي (صفر درصد؛ هيچ¬كدام از 47 نمونه) بود (002/0 p =). عفونت، شيوع بيشتري در خرگوش¬هاي بالاي 1 سال (09/9 درصد؛ 3 مورد از 33 نمونه) در مقايسه با خرگوش¬هاي جوان كمتر از 1 سال (8 درصد؛ 2 مورد از 25 نمونه) داشت، با اين وجود تفاوت معني¬دار نبود (05/0 <p ). شيوع بيماري در خرگوش¬هاي نر (52/9 درصد؛ 2 مورد از 21 نمونه) بيشتر از ماده¬ها (11/8 درصد؛ 3 مورد از 37 نمونه) و نيز در فصل پاييز (38/15 درصد؛ 2 مورد از 13 نمونه) بيشتر بود، اما تفاوت معني¬داري در ارتباط با جنسيت حيوان و فصل با شيوع عفونت ديده نشد (05/0 < p ). آزمايش ميكروسكوپي بر روي نمونه¬هاي مدفوع نشان داد كه 17/5 درصد (3 مورد از 58 نمونه)، مثبت بودند. براي اطمينان بيشتر، سه نمونه مدفوع و در فواصل 48 ساعت از هر حيوان جمع¬آوري شده بود. نتايج حاضر نشان داد كه آنتي¬ژن ژيارديا، به عنوان يك بيماري مشترك، در خرگوش¬هاي منطقه اهواز، وجود دارد. اطلاعات بدست آمده نشان داد كه تكنيك¬هاي حساستر نظير ايمونوكروماتوگرافي¬اسي، جهت تعيين تعداد كم ژيارديا در نمونه¬هاي مدفوع ممكن است ضروري بوده و نتايج قابل اعتمادتري داشته باشد.

Giardia duodenalis is an important zoonotic protozoon, found in the small intestine of humans and mammals. There is very little information available regarding rabbits infected with Giardia in Iran. The objective of the present study is to detect Giardia duodenalis antigen in companion rabbits of the Ahvaz district, SouthWest of Iran. A total of 58 fecal samples of companion rabbits that had been collected during January 2011 to December 2014 were submitted to the parasitology laboratory of the Veterinary Faculty for Giardia duodenalis testing by two techniques: centrifugationflotation and a commercial Giardia Antigen Test Kit (BVT Co., Ltd, Lion, France) by immunochromatography assay (ICA). The studied rabbits were categorized into two age groups (less than 1 year old and above or equal to 1 year old), four season. In addition, they were categorized into two other groups based on the stool sample status (diarrheic and nondiarrheic). Five out of fifty eight fecal samples (8.62%) were positive for antigen of Giardia duodenalis by ICA. Prevalence was significantly higher in diarrheic rabbits (45.45%; 5 out of 11) than nondiarrheic rabbits (0%; 0 out of 47) (P=0.002). The infection had more prevalence in rabbits older than 1 year (9.09%; 3 out of 33) compared with young rabbits that were less than 1 year old (8%; 2 out of 25). Nevertheless, the difference was not significant. Prevalence was higher in male rabbits (9.52%; 2 out of 21) compared with female rabbits (8.11%; 3 out of 37) and in the season of autumn (15.38%; 2 out of 13), but without a significant difference between the prevalence of infection relative to host gender and season. Microscopy examination on fecal samples showed that 5.17% (3 out of 58) were positive. For greater certainty, three stool samples were collected from each animal at 48 hour intervals. The results indicated that the Giardia antigen was present as a zoonotic disease in rabbits of the Ahvaz district. The obtained data showed that more sensitive techniques such as ICA may be necessary and yield more reliable results in the detection of low levels of Giardia in fecal samples.