Clinical Residentsיי Viewpoints on their Knowledge and Practical Capabilities: The Effect of an EBM Course on Focus

مقدمه: پزشكي مبتني بر شواهد به معناي كاربرد متعهدانه بهترين شواهد عيني براي اتخاذ تصميمات تشخيصي و درماني دقيق، آگاهانه و منصفانه براي بيماران است. اين رويكرد، تلاش مي كند با ايجاد و تقويت توانايي طرح سوال، مهارت هاي جستجوي اطلاعات، برگزيدن بهترين شواهد و مستندات در دسترس و ارزيابي نقادانه آن و بكارگيري نتايج تحليل و نقد مستندات و شواهد، كيفيت تصميم گيري‌هاي باليني را بهبود بخشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير دوره‌هاي آموزشي پزشكي مبتني بر شواهد بر دانش نظري و توانايي‌هاي عملي دستياران باليني انجام شده است. روش: تحقيق حاضر با رويكردي كمّي، به روش نيمه آزمايشي تك گروهي انجام گرديد. ابزار پژوهش، دو پرسشنامه محقق‌ساخته ارزيابي رضايتمندي و خودارزيابي دانش و يك آزمون سنجش توانايي عملي بود كه روايي آنها از ديدگاه پنج نفر از متخصصين باليني و آموزش پزشكي تاييد شد و پايايي دو پرسشنامه با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب92/0 و 93/0 بدست آمد. پرسشنامه ها براي همه 110 نفر دستيار شركت‌كننده در دوره آموزشي پزشكي مبتني بر شواهد ارسال شد و در نهايت 62 پرسشنامه به‌طور كامل پاسخ داده شد. داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه 14 و آزمون تي‌زوجي، همبستگي پيرسون و آمار توصيفي تحليل شد. نتايج: برگزاري دوره در افزايش رضايت، و توانايي عملي دستياران تاثير معناداري داشته است. همچنين دانش نظري دستياران بعد از اتمام دوره در مقايسه با قبل از دوره تفاوت معناداري نشان داد (P < 0.01). افزايش دانش نظري و توانايي عملي دستياران نيز با هم همبستگي معنادار داشتند (r=84%). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد لازم است در دوره‌هاي پزشكي مبتني بر شواهد، توسعه مهارت‌هاي عملي مورد توجه بيشتري قرار گيرد. همچنين لازم است در بخش‌هاي باليني در مورد ضرورت و الزام تصميم‌گيري‌هاي باليني مبتني بر شواهد تدابيري انديشيده شود.

Introduction: Commitment to evidence-based medicine (EBM) means the informed and fair use of the best evidence for accurate diagnosis and treatment decisions for patients. This approach attempts to improve the quality of clinical decision-making. The current study aimed to investigate the effects of EBM training courses on the theoretical knowledge and practical skills of clinical residents. Methods: A quantitative method based on a quasi-experimental single group design was used in this study. Two researcher-made questionnaires and one test were used as the major instruments for evaluating the satisfaction, knowledge and practical capabilities of participants. The content validity of the questionnaires was confirmed by five educational experts in medical education and clinical practices, and the reliability was calculated through Chronbach’s alpha (r=0.92 and 0.93). The questionnaires were distributed among all 110 junior clinical residents who participated in the EBM workshop; 62 residents completed the questionnaire. The gathered data was analyzed through SPSS version 14 using paired t-test and Pearson’s correlation. Results: Participants took a high level of satisfaction (means of all items were higher than the cut-off points) from the evidence-based medical course. Participantsʹ knowledge and practical abilities were significantly broadened as a result of attending the EBM course (P < 0.01). In addition, a positive significant correlation was found between the knowledge scores and practical ability scores of residents who participated in the EBM course (r=84%). Conclusion: More emphasis needs to be placed on developing the practical skills of residents in the EBM course. It is also essential that clinical ward residents be required to make clinical decisions based on evidence-based medicine.