Fresh versus frozen embryo transfer after gonadotropin-releasing hormone agonist trigger in gonadotropin-releasing hormone antagonist cycles among high responder women: A randomized, multi-center study

مقدمه: به کارگیری تکنیک انجماد جنین با کاهش اثرات منفی پروتکل­های تحریک تخمک­گذاری بر اندومتر و افزایش میزان باروری همراه است. به علاوه استفاده از آگونیست در سیکل­های آنتاگونیست به عنوان جانشین hCG برای تحریک نهایی تخمک­گذاری (trigger)، خطر بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان را در هر دو روش انتقال جنین تازه و فریز شده به حداقل می­رساند. هدف: هدف از این مطالعه مقایسه نتایج کلینیکی و خطر سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در سیکل­های انتقال جنین تازه و منجمد در بیماران با پاسخ زیاد به تحریک تخمدان است که بوسیله آگونیست  GnRHتریگر شده­اند. موارد و روش­ها: در یک مطالعه تصادفی چند مرکزی 119 بیمار کاندید انتقال جنین تازه با 121 بیمار در سیکل انتقال جنین مجمد از نظر حاملگی کلینیکی به عنوان پیامد اولیه و پیام­های ثانویه مقایسه شدند. پیامدهای ثانویه شامل حاملگی شیمیایی، تولد زنده، میزان بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان و همچنین فاکتورهای پریناتال مانند سن حاملگی، وزن هنگام تولد، جنس نوزاد، حاملگی چندقلویی، مرده زایی و سقط بود. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان حاملگی کلینیکی (به ترتیب 35/8% در مقابل 38/3%) و حاملگی شیمیایی (به ترتیب 46/4% در مقابل 40/2%) و حاملگی رو به رشد (به ترتیب 30/3% در مقابل 32/7%) در انتقال جنین­های منجمد در مقایسه با انتقال جنین­های تازه تفاوت معنی­دار آماری ندارد. همچنین تفاوت میزان تولد زنده نیز در دو گروه مشابه بود (30/3% در انتقال جنین منجمد و 29/9% در انتقال جنین تازه) (0/953=p). در نهایت فاکتورهای پریناتال مانند پره ماچوریتی، نقایص هنگام تولد و جنس نوزاد و همچنین میزان بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (35/6% در انتقال جنین منجمد و 42/9% در انتقال جنین تازه) (0/337=p) بین سیکل­های انتقال جنین تازه و منجمد تفاوت معنی­دار آماری نداشت. در این مطاله هیچ موردی از سندرم تحریک بیش از حد تخمدان شدید مشاهده نشد و هیچ یک از بیماران نیاز به بستری در بیمارستان پیدا نکردند. نتیجه­گیری: یافته­های این تحقیق نشان داد که تحریک نهایی تخمک­گذاری بوسیله آگونیست GnRH همراه با حمایت فاز لوتئال با دوز کم hCG، راهکاری مناسب برای حفظ میزان تولد زنده در سطح نرمال همراه با کاهش خطر سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در بیماران در معرض خطر می­باشد. 

Background: The use of embryo cryopreservation excludes the possible detrimental effects of ovarian stimulation on the endometrium, and higher reproductive outcomes following this policy have been reported. Moreover, gonadotropin-releasing hormone agonist trigger in gonadotropin-releasing hormone (GnRH) antagonist cycles as a substitute for standard human chorionic gonadotropin trigger, minimizes the risk of ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS) in fresh as well as frozen embryo transfer cycles (FET). Objective: To compare the reproductive outcomes and risk of OHSS in fresh vs frozen embryo transfer in high responder patients, undergoing in vitro fertilization triggered with a bolus of GnRH agonist. Materials and Methods: In this randomized, multi-centre study, 121 women undergoing FET and 119 women undergoing fresh ET were investigated as regards clinical pregnancy as the primary outcome and the chemical pregnancy, live birth, OHSS development, and perinatal data as secondary outcomes. Results: There were no significant differences between FET and fresh groups regarding chemical (46.4% vs. 40.2%, p=0.352), clinical (35.8% vs. 38.3%, p=0.699), and ongoing (30.3% vs. 32.7%, p=0.700) pregnancy rates, also live birth (30.3% vs. 29.9%, p=0.953), perinatal outcomes, and OHSS development (35.6% vs. 42.9%, p=0.337). No woman developed severe OHSS and no one required admission to hospital. Conclusion: Our findings suggest that GnRHa trigger followed by fresh transfer with modified luteal phase support in terms of a small human chorionic gonadotropin bolus is a good strategy to secure good live birth rates and a low risk of clinically relevant OHSS development in in vitro fertilization patients at risk of OHSS.