The Influence of Collaboration on Individual Writing Quality: The Case of Iranian vs. Malaysian College Students

هشت نفر دانشجوي سال اولي (چهار نفر دانشجوي ايراني و چهار نفر دانشجوي مالزيايي چيني تبار در يك دانشگاه غيردولتي در شهر كوالالامپور) كه بر اساس مولفه هاي سن، جنس، سطح دانش انگليسي مشابه و رشته دانشگاهي مشترك انتخاب شده بودند در قالب چهار گروه دو نفري تقسيم بندي شدند (دو گروه ايراني و دو گروه مالزيايي). در مدت زمان تقريبي دو ماه و درطي پانزده جلسه هركدام از گروها تعداد پانزده متن مربوط به قسمت 1 نوشتار آكادميك آزمون آيلتس را بصورت مشترك (دو نفره) با هم انجام دادند. پانزده جلسه مزبور در واقع شامل پنج سيكل متوالي و مجزا بودند به طوري كه در هر سيكل متعاقب هر سه جلسه نوشتار مشترك يك جلسه نوشتار انفرادي وجود داشت. پر واضح است كه در پايان جلسه پانزده (يا سيكل 5) هر كدام از شركت كنندگان تحقيق پنج نوشتار انفرادي توليد كرده بود. تمامي نوشته هاي انفرادي هشت نفر شركت كننده به تبعيت و با استفاده از باروم نمره دهي استاندارد آزمون آيلتس بر اساس چهار مولفه "ميزان كفايت توضيحي متن" (Task Achievement) "ميزان انسجام و پيوستگي متن" (Cohesion and Coherence) "ميزان غناي دستوري و صحت گرامري متن "(Grammatical Rang and Accuracy) و" ميزان غناي واژگاني متن "(Lexical Resources) مورد ارزيابي و سنجش كيفي قرار گرفتند. نتايج حاصله نشان دادند كه بيشترين تاثيركيفي مثبت كه در طول مدت مطالعه در نوشته هاي انفرادي همه دانشجويان مشهود بود به ترتيب مربوط به پارامترهاي "كفايت توضيحي متن" و "انسجام و پيوستگي متن" بودند در حاليكه بهبود واژگاني خيلي جزيي و صرفا محدود به نوشته هاي سه نفر از دانشجويان مالزيايي مي شد و نوشته هاي هيچكدام از دانشجويان در بعد دستوري پيشرفت قابل اعتنايي نداشتند. شايان توجه اينكه پيشرفت ها و پسرفتهاي متناوبي در كيفيت نوشته هاي انفرادي در طول مدت تجقيق قابل مشاهده بودند. نتايج متنوع حاصله در اين مطالعه را مي توان در ارتباط با اصول پارادايم فرهنگي-اجتماعي ،نظريه آشوب ، تيپولوژي متن هاي مورد تمرين و همچنين سطح دانش زباني دانشجويان شركت كننده در تحقيق توضيح داد.

This study purported to comparatively investigate the influence of collaborative writing on the quality of individual writing of four female Iranian and four female Malaysian students. The first semester students at a private university in Malaysia, who were comparable in terms of age, gender, study discipline, and language proficiency, were divided into two Iranian and two Malaysian dyads. The dyads performed collaborative writing tasks for 15 sessions; after three consecutive collaborative writing sessions, each participant was asked to individually attempt a writing task. Both collaborative and individual writing tasks comprised isomorphic graphic prompts (IELTS Academic Module task 1). Writing quality of the five individually-produced texts during the study was rated in terms of task achievement (TA), cohesion/coherence (C/C), grammatical range/accuracy (GR/A), and lexical resources (LR). The findings indicated a hierarchy of development in TA and C/C among all the students, while LR showed minor improvement only among three of Malaysian students, and GR/A barely exhibited any progress among everyone. Intermittent progressions and regressions were also discerned in the trajectory of their writing development. The findings are discussed in the light of the socio-cultural and emergentist perspectives, the typology of tasks used as well as the role of the participants’ level of language proficiency.