رابطه سطح سرمي روي، سلنيوم و مس با تشنج ساده ناشي از تب در كودكان 60-6 ماهه بيمارستان محمد كرمانشاهي (سال 1391)

زمينه: برخي عناصر كمياب ممكن است در اتيولوژي تشنج ناشي از تب نقش داشته باشند. هدف از اين مطالعه تعيين ارتباط بين سطح سرمي روي، مس و سلنيوم با تشنج ناشي از تب ‌بود. روش‌ها: 114 كودك مورد- شاهدي مبتلا به بيماري تبدار به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. 101 كودك كه به‌دنبال يك بيماري تبدار دچار تشنج ساده ناشي از تب شده بودند به‌عنوان گروه مورد، بررسي شدند. پس از جمع‌آوري كل نمونه‌ها سطح سرمي روي، سلنيوم و مس اندازه‌گيري شد و داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS با استفاده از آزمون T مستقل بين دو گروه مقايسه شد. يافته‌ها: سطح سرمي روي به‌طور معناداري در گروه مورد (7.6±54.63) پايين‌تر از گروه شاهد (06.10 ±24.80) بود (P 001.0). سطح سرمي سلنيوم در گروه مورد (92.6±32.59) به‌طور معناداري كم‌تر از گروه شاهد (10.12±78.80) بود (P 001.0). ميانگين سطح سرمي مس در پسرها در گروه شاهد 9.68±73.08 و در گروه مورد 10.80±81.80 بود كه به‌طور معناداري (P 001.0) سطح مس در گروه مورد بيشتر از شاهد بود. نتيجه‌گيري: با يك مطالعه مورد – شاهدي ارتباط علي معلولي بين متغيرها را نمي‌توان گزارش كرد و تنها به تفاوت دو گروه در ميزان عناصر بايد اكتفا كرد.