مقايسه تعداد فرزندان زنده به‌دنيا آمده زنان شهري و روستايي مهاجر به تهران

زمينه و هدف: مهاجرت به عنوان يكي از پديدههاي جمعيتي در هر شكل و با هر انگيزه يا پيامدي، تأثيرات اقتصادي - اجتماعي و فرهنگي گوناگوني را در سطوح محلي، منطقهاي، ملي و بينالمللي به دنبال دارد؛ از ديگر سو باروري نيز در مطالعات علوم بهداشتي و جمعيتي جايگاه ويژهاي دارد و پژوهشگران اين حوزهها همواره به بررسي تغييرات و روند اين مقوله از ابعاد مختلف پرداختهاند. هدف از مطالعه حاضر، مدلسازي ميانگين تعداد فرزندان زنده به دنيا آمده زنان مهاجر شهري و روستايي به شهرهاي استان تهران با استفاده از رگرسيون درختي ميباشد. روش بررسي: دادهها بر اساس 2 درصد از دادههاي خام سرشماري سال 1930 به دست آمد و با استفاده از مدل رگرسيون درختي تحليل شد. مدلهاي درختي، روشهاي آماري ناپارامتري هستند كه پيشفرضهاي پيچيده و بعضاً غيرقابل تحقق روشهاي پارامتري متداول را نداشته و از دقت مناسبي براي مدلسازي نيز برخوردار هستند. اين روشها تفسير ساده نتايج را به دنبال دارند و از اين رو مورد توجه بسياري از پژوهشگران در حوزههاي مختلف اعم از علوم اجتماعي قرار گرفتهاند. يافته ها: سن، سطح تحصيلي، وضعيت شغلي، دليل مهاجرت و وضعيت استفاده از اينترنت زنان مهاجر شهري و سن زنان مهاجر روستايي، به عنوان متغيرهاي تأثيرگذار در پيشبيني ميانگين تعداد فرزندان زنده به دنيا آمده به دست آمد. نتيجه گيري: نتايج مستخرج از رگرسيون درختي حاكي از آن است كه زنان مهاجر شهري در گروههاي سني بالاتر، با سطح تحصيلي پايينتر، غيرشاغل و كساني كه از اينترنت استفاده نميكنند، ميانگين تعداد فرزندان زنده بيشتري به دنيا آورده اند.