خودارزيابي پزشكان عمومي فارغ‌التحصيل دانشگاه علوم پزشكي كرمان نسبت به توانايي تشخيص و درمان مشكلات ارتوپدي

زمينه و هدف: ارزيابي توانايي دانش‌آموختگان در تشخيص و درمان بيماران بعد از فارغ‌التحصيلي به عنوان يك اولويت براي آموزش پزشكي شناخته شده است. هدف از اين مطالعه، ارزيابي توانايي پزشكان عمومي فارغ‌التحصيل در تشخيص و درمان مشكلات ارتوپدي در دانشگاه علوم پزشكي كرمان بود. روش كار: مطالعه حاضر از نوع گذشته‌نگر بود. پزشكان عمومي فارغ‌التحصيل سال‌هاي 85-1380 وارد مطالعه شدند. در اين مطالعه جهت ارزيابي توانايي در تشخيص و درمان بيماران ارتوپدي، از يك پرسشنامه محقق ساخته كه داراي 36 سوال در 9 حيطه بود، استفاده شد. يافته ها: ميزان توانايي كلي افراد مورد مطالعه به طور تقريبي 65 درصد بود. بيشترين ميزان توانايي مربوط به سه حيطه درمان شكستگي‌ها و دررفتگي‌ها ، درمان اوليه شكستگي باز و تشخيص شكستگي‌ها و دررفتگي‌ها به ترتيب برابر 80، 77 و 73 درصد بود. كمترين ميزان توانايي مربوط به حيطه‌هاي دفورميتي‌هاي مادرزادي پا ، تومورهاي سيستم موسكولواسكلتال و دررفتگي‌هاي مادرزادي مفصل خاصره‌اي به ترتيب برابر 47، 50 و 52 درصد بود. دو گروه جنسي مرد و زن در هيچ كدام از اين حيطه‌ها با هم تفاوت نداشتند (05/0 P). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه توانايي پزشكان فارغ‌التحصيل به صورت كلي متوسط بوده است. در برخي حيطه‌ها اين توانايي خوب و در برخي موارد از سطح متوسط هم پايين‌تر بود. بر اساس اين نتايج پيشنهاد مي‌شود كه دانشگاه‌ها بر اساس يك برنامه مدون، به منظور شناسايي ضعف‌هاي فارغ‌التحصيلان نيازسنجي كنند. همچنين نياز به برنامه‌هاي بازآموزي سالانه براي فارغ‌التحصيلان احساس مي‌شود. كليد واژه‌ها: پزشك عمومي، توانايي تشخيص، ارزيابي، فارغ‌التحصيل، مشكلات ارتوپدي