بررسي شيوه‌هاي متداول ارزشيابي و ارتباط آن با رويكردهاي يادگيري در دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي كرمان

زمينه و هدف: در آموزش دانشگاهي دو رويكرد عميق و سطحي وجود دارد. چنانچه ارزشيابي بر مبناي درك عميق طراحي شده باشد، مي‌تواند يادگيري عميق را به دنبال داشته باشد. از اين رو پژوهش حاضر، به منظور بررسي شيوه‌هاي متداول ارزشيابي و ارتباط آن با رويكردهاي يادگيري در دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي كرمان در سال 1390 انجام شد. روش ‌ كار : اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي بود كه در آن از پرسش ‌ نامه ( R-SPQ-2F يا Revised study process questionnare 2 factor )، به همراه سوالات مربوط به ويژگي‌هاي فردي و شيوه‌هاي متداول ارزشيابي دروس داخلي جراحي در پرستاري استفاده شد. نمونه پژوهش 198 دانشجوي پرستاري بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 18 و آمار توصيفي (توزيع فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و تحليلي (آزمون‌هاي t و ANOVA ) و ضريب همبستگي Pearson مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها : بيشترين آزمون مورد استفاده در نوع كتبي چند گزينه و در نوع باليني مشاهده مستقيم مهارت ‌ هاي عملي ( Directly observed procedural skills يا DOPS ) بود. رويكرد عميق 006/5 ± 27/34 و رويكرد سطحي 52/5 ± 21/31 نمره را به خود اختصاص داد و رويكرد عميق بيشتر بود. در ارتباط شيوه‌هاي ارزشيابي با رويكردهاي يادگيري تفاوت معني‌دار آماري مشاهده شد (05/0 P ). بدين صورت كه استفاده از آزمون‌هاي MCQ ( Multiple choice question ) و DOPS به تنهايي داراي رويكرد سطحي بود، در حالي كه تركيبي از آزمون‌ها و ارايه پروژه در آزمون‌هاي كتبي و DOPS به همراه پروژه عملي در آزمون‌هاي باليني رويكرد عميق يادگيري را به دنبال داشت. همچنين در سنين بالاتر، افراد مجرد و در مقطع ارشد رويكرد عميق بيشتر بود (05/0 P ). نتيجه‌گيري : استفاده از آزمون‌هاي MCQ و DOPS بدون توجه به نكاتي از قبيل بازانديشي و حل مساله رويكرد سطحي را به دنبال خواهد داشت. با توجه به ارتباط شيوه‌هاي ارزشيابي با رويكردهاي يادگيري دانشجويان و از آن جا كه شيوه‌هاي متداول در پژوهش حاضر دانشجويان را به سمت يادگيري سطحي هدايت مي‌كند، استفاده از ارايه پروژه در دروس نظري و عملي جهت اتخاذ رويكرد عميق، يادگيري پايدار و توانمندسازي دانشجويان جهت پذيرش مسووليت‌هاي حرفه‌اي در آينده پيشنهاد مي‌شود.