بررسي سطح آگاهي پرسنل اتاق عمل از منابع احتراق در اتاق عمل و راه‌هاي پيشگيري از آن

چكيده زمينه و هدف: احتراق يكي از خطرات بالقوه در اتاق عمل محسوب مي‌گردد و پيشگيري از آن نيازمند آگاهي از خطرات و اصول پيشگيري از احتراق مي‌باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعيين ميزان آگاهي كاركنان اتاق عمل از منابع احتراق و پيشگيري از آن مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي-تحليلي بر روي 55 نفر از پرسنل اتاق عمل بيمارستان بروجن انجام گرفته است. ميزان آگاهي پرسنل از منابع احتراق و پيشگيري از آن با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته در 20 سوال بررسي گرديد. ميانگين نمره آگاهي بين 20-0 و در چهار سطح خوب (نمرات 20- 16)، متوسط (نمرات 15-11)، ضعيف (نمرات 10-6) و خيلي ضعيف (نمرات 5-0) بررسي شد. اطلاعات با استفاده از آمار توصيفي، تي مستقل و مجذور كاي در نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: بر اساس نتايج اين مطالعه 4/4 درصد پرسنل داراي سطح آگاهي خوب، 3/57 درصد سطح آگاهي متوسط، 4/26 درصد سطح آگاهي ضعيف و 9/11درصد سطح آگاهي خيلي ضعيف داشتند. 100 درصد واحدهاي مورد پژوهش تاكنون در كلاس‌هاي باز آموزي پيشگيري از احتراق و ايمني در اتاق عمل شركت نكرده بودند. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان دهنده سطح آگاهي نامناسب پرسنل اتاق عمل در خصوص منابع احتراق و راه‌هاي پيشگيري از آن مي‌باشد. لذا برگزاري دوره‌هاي آموزشي آشنايي با منابع احتراق در اتاق عمل و راه‌هاي پيشگيري از آن، با بهترين شيوه‌هاي آموزشي جهت پرسنل توصيه مي گردد.