تاثير آموزش مبتني بر نيازهاي آموزشي بر تغييرات وزن بيماران همودياليزي بين جلسات دياليز

چكيده زمينه و هدف: بيماريهاي مزمن از جمله بيماري مرحله انتهايي كليه به عنوان يك مشكل بهداشتي و درماني در سراسر دنيا مطرح مي‌باشد. آموزش به بيمار يكي از مهم ترين نقش هاي پرستار مي‌باشد. آموزش كامل و متناسب با نيازهاي يادگيري بيماران هزينه‌هاي مراقبت را كاهش داده و كيفيت مراقبت را افزايش مي‌دهد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مبتني بر نياز هاي آموزشي و تغييرات وزن بين جلسات دياليز در بيماران تحت همودياليز اجرا گرديده است. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون دو گروه شاهد و تجربي 63 نفر از بيماران همودياليزي كه واجد شرايط شركت در پژوهش بودند به صورت نمونه گيري آسان از دو بيمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشكي زنجان انتخاب شدند و بطور تصادفي، بيماران يك بيمارستان در گروه مداخله و بيماران بيمارستان ديگر در گروه كنترل قرار داده شدند. واحدهاي مورد پژوهش در گروه مداخله آموزش مبتني بر نيازهاي آموزشي رادريافت كردند ولي گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكردند. نيازهاي آموزشي و تغييرات وزن بين دو جلسه دياليز هر دو گروه قبل از مداخله و دو ماه بعد اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 5/11 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه 8/71 درصد نمونه‌ها در گروه مداخله قبل از آموزش نياز به آموزش زياد داشتند و از نظر نياز آموزشي در سطح نامطلوب بودند (65/0p=) دو ماه بعد از آموزش نياز آموزشي بيماران به سطح نيمه مطلوب رسيد (001/0p ). بين تغييرات وزن قبل از مداخله (83/0p=) و دو ماه بعد از مداخله (02/0p=) اختلاف معني دار آماري وجود داشته و ميانگين تغييرات وزن از 7/2 كيلوگرم به 1/2كيلوگرم كاهش يافت. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش آموزش مبتني بر هدف منجر به كاهش نيازهاي آموزشي بيماران و كنترل مناسب وزن در بيماران دياليزي مي‌شود.