اولويت‌هاي رفتارهاي مراقبتي از ديدگاه پرستاران بخش ويژه

چكيده زمينه و هدف: مراقبت هسته اصلي پرستاري است. به علت شرايط بحراني بخش‌هاي ويژه، رفتارهاي مراقبتي پرستاران از اهميت خاصي برخوردار است. اما با وجود نقش مهم پرستاران در كيفيت مراقبت، هنوز الويت‌هاي پرستاري رفتارهاي مراقبتي نامشخص است. لذا اين مطالعه با هدف تعيين اولويت‌هاي رفتارهاي مراقبتي از ديدگاه پرستاران بخش ويژه انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- همبستگي، 200 نفر از پرستاران بصورت تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزارمطالعه پرسشنامه توسعه يافته مراقبتي لارسون با مقياس ليكرت پنج درجه اي با 57 گويه رفتار مراقبتي و شش زيرگروه بود. تجزيه و تحليل يافته‌ها بوسيله روش‌هاي آماري توصيفي و تحليلي توسط نرم افزار آماري 21 SPSS انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بالاترين رتبه رفتارهاي مراقبتي به بعد ارتباط توام با اعتماد با بيمار اختصاص يافت و كمترين رتبه، مربوط به بعد در دسترس بودن و پيش‌بيني نيازهاي بيمار بود. همچنين سن با زير گروههاي آسودگي جسمي، ارتباط همراه با اعتماد و پايش بيمار ارتباط معني‌داري داشت (01/0p=). پرستاران زن نيز نسبت به پرستاران مرد كه سابقه خدمت در بخش ويژه را داشتند، پايش و پيگيري بيمار را مهم ارزيابي نمودند (01/0p=). نتيجه‌گيري: پرستاران بيشترين مبناي كار خود را توجه به ارتباط توام با اعتماد با بيمار قرار دادند. در دسترس بودن و پيش‌بيني نيازهاي بيماران در رده آخر اولويت مراقبتي قرار داشت، اين مي‌تواند سبب كاهش كيفيت ارايه مراقبت شود. لازم است جهت فراهم‌سازي اجراي ابعاد دراز مدت و كوتاه مدت مراقبتي آموزش‌هاي مناسب و دقيق توسط مسيولين و مديران برنامه‌ريزي شود.