بررسي تاثير آموزش از طريق سرويس پيام كوتاه تلفن همراه بر خودكارآمدي و هموگلوبين A1C بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

چكيده زمينه و هدف: آموزش مبتني بر تلفن همراه به عنوان اساسي‌ترين شكل طرح سلامت الكترونيك مي‌تواند يك جنبه مهم و با ارزش براي ارايه خدمات بهداشتي و درماني محسوب گردد؛ بنابراين در اين پژوهش، تاثير آموزش از طريق سرويس پيام كوتاه تلفن همراه بر ميزان هموگلوبين A1C و خودكارآمدي بيماران ديابتي نوع دو مورد مطالعه قرار گرفت. روش بررسي: اين پژوهش، از نوع كارآزمايي باليني تصادفي سازي شده بود كه در آن 81 نفر از بين مبتلايان به ديابت نوع دو بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش )43(n= و شاهد )38(n= تقسيم شدند و پيام‌هاي آموزشي- بهداشتي براي بيماران گروه آزمايش ارسال گرديد. اطلاعات در بدو ورود نمونه‌ها به مطالعه و سه ماه پس از مداخله آموزشي گردآوري شد و به وسيله نرم افزار 17 SPSS و آزمون‌هاي آماري تي‌مستقل، تست دقيق فيشر و تحليل كوواريانس در سطح معني‌داري 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: اختلاف آماري معني‌داري بين دو گروه آزمايش و شاهد از لحاظ متغيرهاي هموگلوبين A1C (001/0 P) و خودكارآمدي (024/0P=) قبل و بعد از مطالعه مشاهده شد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش نشان دهنده تاثير مطلوب مداخله آموزشي با استفاده از قابليت‌هاي تلفن همراه بود. بنابراين كاربرد فن آوري‌هاي رايانه‌اي در عرصه ارايه خدمات سلامت و مديريت صحيح آن از طريق تغيير رفتار مردم و خود مراقبتي، مي‌تواند روند رو به رشدي را در زمينه پيشگيري، درمان و آموزش پزشكي در برداشته باشد.