تبيين تجربيات دهندگان زنده پس از پيوند كبد: مطالعه كيفي توصيفي

زمينه و هدف: چالش اصلي در پيوند كبد، كمبود عضو اهدايي است. استفاده از دهندگان زنده جهت پيوند، راهكاري جديد مي باشد. اين مطالعه با هدف تبيين مفهوم اهداي كبد بر اساس تجربيات دهندگان زندۀ پيوند كبد انجام شد. روش بررسي: مطالعۀ حاضر از نوع كيفي با رويكرد كيفيتوصيفي است. مشاركت كنندگان 12 اهداء كننده زنده كبد با سابقه اهداي چهار روز تا 12 سال بودند كه به روش نمونه گيري مبتني بر هدف انتخاب شدند. جهت گردآوري داده از روش مصاحبۀ عميق و بدون ساختار و جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل محتوا و مقايسۀ مداوم استفاده شد. يافته ها: تجزيه و تحليل داده ها منجر به ظهور يك تم اصلي و پنج زيرطبقه شد كه بيانگر معناي عمل پيوند كبد بر اساس تجارب اهداءكنندگان زنده بود. مشاركت كنندگان عمل اهداي كبد را اقدامي حيات بخش و داوطلبانه داراي ابعاد مختلف موثر بر زندگي توصيف كرده بودند. مشاركت كنندگان از بعد جسمي اهداي كبد را جراحي نسبتاً سخت با عوارض جسمي ناخوشايند پس از عمل و نيازمند تداوم مراقبت در منزل؛ از بعد عاطفي تركيبي از عواطف مثبت و منفي در قالب اميدها، ترس ها و نگراني ها؛ از بعد معنوي اقدامي انساني، حيات بخش و زيبا؛ از بعد اجتماعي عملي داوطلبانه با وجهه اجتماعي و نيازمند حمايت خانواده و دولت؛ و از بعد اقتصادي عملي پر هزينه و زمان بر توصيف كرده بودند.نتيجه گيري: دهندگان زنده كبد علي رغم تجربه مشكلات متعدد، اهداي كبد را اقدامي حيات بخش و داوطلبانه مي دانند. اگر چه شدت عوارض جسمي در اكثريت اين بيماران خفيف و در اغلب موارد مشاركت كنندگان به تدريج به وضعيت قبل از عمل بازگشته بودند ليكن توصيۀ اين عمل نيازمند تحقيقات بيشتري است. همچنين علاوه بر بعد جسمي لازم است ساير ابعاد اهداي كبد مورد توجه پرستاران و سيستم هاي حمايتي قرار گيرد.