بررسي تاثير ساكشن باز راه هوايي مصنوعي بر اساس معيارهاي جامع نياز به ساكشن بر وضعيت هموديناميك بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه

زمينه و هدف: هدف از ساكشن راه هوايي مصنوعي مداخلۀ مهمي در مراقبت از بيماران تحت دستگاه تهويۀ مكانيكي است. هدف اين پژوهش تعيين تاثير ساكشن باز راه هوايي مصنوعي با استفاده از معيارهاي جامع نياز به ساكشن بر وضعيت هموديناميك بيماران بستري در بخش هاي مراقبت ويژه (icu) مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني تصادفي با طرح پيش آزمون پس آزمون با يك گروه كنترل است.60 بيمار تحت تهويۀ مكانيكي بستري در icu به روش نمونه گيري آسان انتخاب و به شكل تصادفي بلوكي به دو گروه 30 نفره تخصيص يافتند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامۀ دموگرافيك و برگۀ ثبت وضعيت هموديناميك استفاده شد. در گروه آزمون و كنترل نياز به ساكشن به ترتيب بر اساس معيار جامع و مرسوم تعيين و ساكشن به روش استاندارد انجام شد. سپس وضعيت هموديناميك نمونه ها قبل، دو و پنج دقيقه بعد از ساكشن تعيين گرديد. داده ها با نرم افزار 17 spss تجزيه و تحليل شد. يافته ها: مقايسه ميانگين فشار متوسط شرياني (map) و اشباع اكسيژن خون بين دو گروه به ترتيب در دو دقيقه (001/0=p و 015/0=p ) و پنج دقيقه (006/0=p و 001/0=p ) بعد از مداخله اختلاف آماري معني داري را نشان داد. اختلاف ميانگين متغيرهاي هموديناميكmap (041/0=p) )،o2 saturation (001/0=p )، فشار خون دياستوليك (dbp) (021/0=p ) بين قبل از مداخله و دو و پنج دقيقه بعد از مداخله در گروه آزمون معني دار بود. نتيجه گيري: به نظر مي رسد انجام ساكشن بر اساس معيارهاي جامع در پيشگيري از عوارض ساكشن و حفظ ثبات وضعيت هموديناميك بيماران تحت ونتيلاتور موثر است.