مراقبت مبتني بر شواهد و چالش‌هاي پيش روي آن در پرستاري

مراقبت مبتني بر شواهد به عنوان پلي ميان نتايج پژوهشهاي انجام شده و كاربرد آنها در عرصه مراقبت معرفي شده است. يك تعريف رايج از مراقبت مبتني بر شواهد عبارت است از به كارگيري بهترين مداخله موجود در مراقبت از مددجو؛ به طور كلّي انتخاب يك مداخله مبتني بر شواهد شامل پنج گام اساسي است: طرح يك سوال باليني مبني بر اين كه بهترين رويكرد براي مراقبت از مددجو كدام است؟ جستجو و ارزيابي شواهد موجود، تركيب‌كردن شواهد تحقيقي با تخصص و تجربه باليني و نيز علايق و ارزشهاي مددجو، برنامه‌ريزي و اجراي مداخله و ارزيابي پيامدها كه در مقاله به شرح آنها پرداخته شده است. با وجود اهميت اين رويكرد، متاسفانه مطالعات حاكي از آنند كه بيشتر پرستاران از آخرين نتايج تحقيقات در دسترس، به منظور بهبود بخشيدن به مراقبتهاي پرستاري استفاده نمي‌كنند. فقدان زمان كافي، عدم ارتباط كافي ميان محققين و پرستاراني كه كار باليني مي‌كنند، فرهنگ سازماني، فقدان دسترسي به تحقيقات، دسترسي محدود به مجلات، كم تجربگي و عدم مهارت در تكنيك‌هاي جستجوي متون، توانايي محدود در درك و تفسير گزارشات تحقيقي، آشنايي محدود با راهبردهاي استفاده از تحقيقات در طول تحصيل، نگرش منفي كاركنان در مورد تحقيق، فقدان حمايت مديريت و مشكلات مربوط به هزينه‌ها از مهمترين عوامل شناسايي شده‌اند. در اين مقاله راهكارهايي جهت فايق آمدن بر اين موانع ارايه شده است. واژه‌هاي كليدي: مراقبت مبتني بر شواهد؛ پرستاري؛ چالش‌ها