بررسي نقش برند گردشگري روستايي بر پايداري اجتماعي سكونت گاه هاي روستايي (مطالعة موردي: شهرستان بينالود)

هدف: امروزه گردشگري از راهبردهاي موثر در توسعۀ روستايي مي باشد كه پايداري در ابعاد اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي را به همراه دارد؛ به همين دليل جوامع اقدام به برندسازي در عرصۀ گردشگري مي كنند تا با ايجاد تمايز و موقيعت خاص براي مقصد، گردشگري روستايي توسعه يابد. روش: روش تحقيق در اين پژوهش، از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي- تحليلي است كه بخش عمده اي از داده هاي آن براساس مطالعات ميداني و با روش نمونه گيري (كوكران)از سطح 167 خانوار نمونه منطقه جمع آوري شده است. يافته ها: يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه در زمينۀ توزيع فضايي متغير مستقل (برند گردشگري روستايي)، روستاي جاغرق و ابرده عليا به ترتيب با ميانگين هاي 3.84 و 3.74 بيشترين رقم و روستاي گراخك با ميانگين 1.28 كمترين رقم و در توزيع فضايي متغير وابسته (پايداري شاخص هاي اقتصادي)، روستاي جاغرق و ابرداده عليا به ترتيب با ميانگين هاي 4.35 و 4.09 بيشترين رقم و روستاي گراخك با ميانگين 1.28 كمترين رقم آماره را با خود اختصاص داده ند. همچنين، ايجاد برند گردشگري و پايداري اجتماعي در هشت روستا داراي همبستگي مستقيم مي باشد. در نهايت، با اجراي آزمون تحليل مسير در چندين مرحله، متغير تجهيزات گردشگري به عنوان يكي از شاخص هاي متغير مستقل با 0.472 درصد بيشترين تاثيرات را بر پايداري به همراه داشته است.محدوديتها: دسترسي به روستاييان و به ويژه دهياران و كسب اطلاعات در راستاي اهداف تحقيق، عمده ترين چالش تحقيق حاضر است. راهكارهاي عملي: با توجه به اين نتايج، توجه به محصولات خاص در منطقۀ مورد مطالعه، توجه ويژه به بعاد كارآفريني در نواحي روستايي، فراهم كردن تجهيزات گردشگري در سطح روستاهاي مورد مطالعه، بازيابي عناصر فرهنگي و توجه به آداب و رسوم محلي و غيره توصيه مي شود. اصالت و ارزش: يافته هاي اين تحقيق مي تواند در جهت برطرف ساختن نقاط ضعف و تقويت نقاط قوّت متناسب با برند گردشگري و تاثير آن بر پايداري اجتماعي در روستاهاي منطقه مورد مطالعه مفيد بوده و الگويي جهت استفاده در ديگر مناطق كشور باشد.