توليد گياهان دارويي رويكردي در جهت پايدارسازي اقتصاد روستايي (مطالعۀ موردي: روستاهاي شهرستان قوچان)

هدف: در دهه‌هاي اخير، نوع نگرش به روستا و اقتصاد روستايي دست‌خوش تحول شده؛ به طوري كه به منظور پايداري معيشت و امنيت اقتصادي در نواحي روستايي، اهميت افزايش كارآمدي و اثربخشي فعاليت‌ها، ميزان بهره وري از ظرفيت‌ها و توان‌هاي بالقوه و بالفعل موجود در فعاليت‌هاي اقتصادي افزايش يافته و متنوع‌سازي فعاليت‌هاي اقتصادي در فضاي روستا جهت تضمين استمرار معيشت، ايجاد اشتغال، درآمد و غيره ضرورت ‌يافته ‌است. اين پژوهش نيز با هدف پايدارسازي اقتصاد روستاهاي مورد مطالعه در شهرستان قوچان انجام شده ‌است. روش: تحقيق حاضر به لحاظ هدف، كاربردي و از حيث روش، توصيفي تحليلي است. براي جمع‌آوري اطلاعات از روش‌هاي ميداني و كتاب‌خانه‌اي استفاده شده است. جامعۀ آماري شامل 16294 خانوار ساكن در 133روستاي شهرستان قوچان بود كه براساس روش مورگان، نمونۀ آماري با 336 سرپرست خانوار در 13 روستاي منتخب به روش خوشه‌‌اي دومرحله‌اي انتخاب‌ شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان مي دهد كه كاشت گياهان دارويي به طور ميانگين، 159 درصد بيش‌تر از كاشت محصولات زراعي درآمدزايي ايجاد مي‌كند و اشتغال‌زايي هر هكتار گياهان دارويي، 206 درصد بيش‌تر از گياهان زراعي مي‌باشد. هم‌چنين، علي‌رغم اين‌كه نياز آبي گياهان دارويي 25 درصد بيش‌تر از گياهان زراعي است، با توجه به درآمدزايي و اشتغال‌زايي بيش‌تر، آب مصرفي، اقتصادي تراست. از طرف ديگر، طبق نظر روستاييان، حمايت‌هاي دولت سبب افزايش تمايل آن‌ها به كاشت گياهان دارويي خواهد شد. اين تحقيق نشان داده است كه توليد گياهان دارويي سبب پايدارسازي اقتصاد روستايي مي‌شود. محدوديت‌ها/ راه‌بردها: مسائل و مشكلاتي در توسعۀ كاشت گياهان دارويي در منطقۀ مورد مطالعه مشاهده شده كه با پيشنهادهايي از جمله برگزاري كلاس‌هاي آموزشي و ترويجي گياهان دارويي بين جوامع روستايي منطقه و ايجاد بازار مناسب خريد و غيره مي‌توان در جهت رفع آن‌ها و كارآيي بيش‌تر در كاشت گياهان دارويي گام برداشت.