مشاركت روستايي: راهكاري جهت دست‌يابي به توسعه و كاهش فقر (نمونۀ موردي: دهستان سراوان، شهرستان رشت)

اهداف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطۀ بين مشاركت روستايي و وضعيت فقر در ابعاد متفاوت اجتماعي، اقتصادي و سياسي در سطح دهستان سراوان واقع در شهرستان رشت در استان گيلان مي باشد. متغيرهاي پيش بين تحقيق را مشاركت در ابعاد متفاوت اجتماعي، سياسي و خدماتي كالبدي، شيوۀ نگرش به مشاركت و شيوۀ عمل به مشاركت و متغير ملاك را فقر در ابعاد اجتماعي، اقتصادي و سياسي تشكيل مي دهد. روش: نوع تحقيق به صورت كاربرديتوسعه اي است و روش مطالعه اسنادي، تحليلي و پيمايشي است. جهت تكميل اطلاعات موجود از ابزار پرسش‌نامه استفاده شده است. به منظور بررسي مولفه هاي فقر در ابعاد سياسي، اقتصادي و اجتماعي به رابطۀ بين اين دو متغير مشاركت و فقر با استفاده از مدل رگرسيون چند گانه در نرم افزار spss صورت گرفته است. جامعۀ آماري تحقيق كل خانوار روستايي دهستان سراوان است، با استفاده از جدول مورگان تعداد 370 نمونه انتخاب شد. يافته ها: نتايج تحقيق حاكي از اين موضوع است كه بين فقر در ابعاد مختلف و ميزان مشاركت رابطه وجود دارد؛ به اين معني كه به ازاي افزايش هر واحد در مشاركت به ميزان 649/0 واحد در ابعاد اجتماعي فقر، 756/0 واحد در ابعاد اقتصادي و 728/0 واحد نيز در ابعاد سياسي فقر كاهش پيدا مي كند؛ به عبارتي، با افزايش هر يك از شاخص هاي مشاركت، شيوۀ عمل به مشاركت و نحوۀ نگرش نسبت به مشاركت در بعد اجتماعي، سياسي و اقتصادي، فقر كاهش پيدا ميكند. محدوديت ها و راهبردها: از جمله محدوديت هاي سر راه تحقيق در اين پژوهش آشنانبودن و ترس روستاييان از روند مشاركت بوده است. اصالت و ارزش: با توجه به اين پژوهش مي توان به اين نتيجه دست يافت كه روستاييان مي توانند در سرنوشت خودشان نقش بسزايي داشته باشند. بنابراين، بايد جهت توان‌مندسازي آن‌ها و دخيل‌كردنشان در امر مشاركت كوشا بود.